ÖZLEMEK AMA NEYİ
Özlem ile ölüm; Ýki karýndaþ hece
Hayat bir bahr-i sefid, hayat çöl ve bir çile!
Elbet sýzýlarýmýz çýkar birgün ayyuka.
Ýntizam üzre atmaz her kalp böyle bir gece.
Bu gece biraz daha özledim öz mazimi
Topraklarým eksildi sanki kemiklerimden!
Visal denen muamma hak yolunda hafi mi?
Söyleyin ol firaký sorayým nerde, kimden?
Yýkýlýr sabýr adlý kehkeþanlar gün güne.
Çün ata yurdu gönlün, ýrak, kutlu ve köhne.
Bir eþkýya sadasý dolanýrken semada
Sarsýlýr her hücresi gönlümün bu depremde!
Bilmem hangi hissiyat dokunur bana bu dem.
Bilmem ki havsalama yapýþan efkar nedir?
Tarafeynin beyninde ezilir aciz cüssem.
Ya Bürhan bilebilsem vuslat ne ülkededir...
Ol vuslat ki uðrunda nice yiðit kanýndan
Hatta her lokmasýndan, þerefinden, canýndan
Vazgeçer çün bu hasret zul gelir cümle ruha.
Bahtiyar olur idim olsa dahi bir lahza
Uyanabilsem bir an þu özlem uykusundan!..
Muhammet Baran ASLAN (Baranî)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Baran ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.