KARAKOÇLARIN SEZAİ'SİNE
(Üstad Sezai KARAKOÇ’un aziz hatýrasýna...)
Bir þems-i Osmani gibi tulu etmiþtin üstad!
sezai kestane rayihalý mevsiminde...
Ruhunun ezgisinden marþlar besteliyordun.
" Gün Doðmadan " diyordun varmalý o menzile...
Bir kutlu bahar gibi estin geçtin zihnimden.
Sen yüce bir simurgdun doðdun sur içlerine.
Þimdi cümle þakirdin kýraat edip dursun.
Âsarýnla yol çizdin diriliþ erlerine!
Sen veli ruhlu þair; neler gördün, ne soludun?
Belki kabrinden biter erenler o kutlu günde.
Çün bir gaziyan gibi küfrün mevzilerini
Yerle bir eyler idin muzaffer cümlelerinle...
Ey þair sen ki süzüp gözyaþýndan, terinden
Muþtular veriyordun yüce bir diriliþe.
Hýzýr’la tam kýrk saat dertleþip, dertlerinden
Amentüler kazýrdýn ülkemin düþlerine.
Kim derdi ki bu adem olacak asra ayna?
Kim bilirdi böyle bir fidan biter Ergani’de.
Þimdi aðlayadursun ardýndan tüm ehl-i iman.
Zira bir burcu daha düþtü þiir kalesinde...
Muhammet Baran ASLAN ( Baranî)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Baran ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.