Karanlığı boğarken

heybetli zaman devirdi
bir çýrpýda yorgun yýllarý
gün döndü
devran döndü
ama giden geri dönmedi…


silinmedi kýraðý düþen bellekten
masumiyetin resmi
yakýlan aðýt
esrarengiz kentin yüreðini
yangýn yerine çevirdi…

......

çýrýlçýplak cýlýz beden
loþ hücrede
ýslak zeminde
loðusa hummasýyla titredi
üþüdü sesi çýðlýk çýðlýða haykýrýrken…

bitkin
ümitsiz bakýþlarý devrildi
gýcýrdayan kapýdaki cellat üzerine…


karanlýk avludan yaka paça çýkartýlýrken
yüreði tökezledi
gün ýþýðýna hasret gözlerini kýrpýþtýrýp
küçülen göðe çevirdi…


daraðacýna ilerlerken
yutkunmak istedi
sözcükler diken dilinde
seðiren gözlerinde
sevdiðinin solgun hayali belirirken
acý acý gülümsedi…
ilmek takýlýp sehpa devrildi…


-yoktu provasý ölümün-…


baþý buluta deðen kavak boynunu büktü
üzünçten saçlarý döküldü…


þafak kan revan gözlerini
kaybolan ufka devirdi
güneþ
karanlýðý boðacaðým diyerek
gözyaþýyla birlikte ant içti…


Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: