Sen daha ne gördün ki? Nice insanlarýn benden sonra doðumunu, nicelerinin ise, benden önce öldüðünü gördüm! Nice sevenin ayrýlýðýný, nice ayrýlanýn birleþtiðini gördüm! Hergün tekrar eden gasp, zulüm, iþkence ve açlýðý gördüm! Ve hayatta hiçbir þey, hakký gasp edilen, acý çeken bir insana duyulscak empatiden önemli olmadýðýný öðrendim! Ne kariyer, ne servet, ne zeka, ne mevkinin zerre kadar önemi olmadýðýný gördüm! Ve dönüp de aynada kendime baktým! Ve ahdettim, yemin ettim! Ve dedim ki, insanca bir hayat yaþamak istiyorsan, baþkalarýnýn acýlarýna kayýtsýz kalamayacaðýný bilmelisin! Böylece, nefsimi terbiye ettim! Demirin demiri törpülediði gibi, ilkel benliðimi törpüledim! Egoma kanaati öðrettim! Din, dil, ýrk ayrýmý yapmadan, nerden geldiðimi unutmadan, köklerime baðlý kalýp, saygý ve sadakatte kusur etmeden, insaný, insan olma vasfýndan dolayý sevdim! Ayrým yapmadan dediysem; insan olmayý baþarabilmiþ insanda din, dil ýrk gözetmedim! Özünde Vatanýma, Milletime, altýnda yasadýðým Al bayraðýma ve tek inancým olan, ülkemin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ü, Tüm dünya deðerlerinin, tüm servetlerin, tüm þahsi menfatlerin üstünde tuttum! Kimileri, parayý basýnýn üstünde taþýyarak, paranýn aðýrlýðýyla alçalýrken, ben parayý ayaklarým altýna alarak yüceldim! Ve böylece ben, ben olmayý öðrendim! Sen daha ne gördün ki?
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.