Hadi gel yalnýzlýðým! Býrak da, baharýn yürek ýsýtan sýcaklýðý ve çiçek kokusu geride kalsýn. Biz, rüzgârýn buzlardan kaçýrarak, yüzümüzde açtýðý ayaz yanýðýný onaralým! Kimsenin kimseye eyvallahý olmayan ýssýz bir kentte, insan odaklý bir yaþam kuralým! Gel kötülükten uzak, arsýza, hýrsýza, sevgiden yoksunlara inat, kendimizi avutalým! Mesela; kaðýt toplayan bir çocuðun baþýný okþayalým! Bir sokak köpeðini, bir kediyi doyuralým! Yaþlý bir teyzenin elinden tutalým! Hadi gel! Gel de inatlaþma. Mutlaka birilerini kýrmýþ, birilerini incitmiþiz! Gel de kendimizle yüzleþelim. Herkesten özür dileyip, þeytanla bile helalleþelim! Varsýn sözde insaným diyenler utansýn!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.