Yanlış Hedefi Vurmuş İki Kurşun

Kýyýya vurmuþ balýklar gibi can çekiþiyor tebessümlerimiz
Avazýný içine hapsetmiþ gök gürültüsü gibi mutsuz
Islýðýný yitirmiþ bir rüzgar gibi kýrgýnýz


Ýçimizden katar katar hüzün kervanlarý geçiyor
Herkese, her þeye, kendimize bile dargýnýz


Ýçimiz kan aðlarken, yüzümüze taktýðýmýz
O toz pembe maskelerden bihaber insanlar
Son kullanma tarihi çoktan geçmiþ acýlarýmýzý b i l m i y o r l a r


Bize ezberletilen senaryoyu harfiyen uygulayýp
Polyanna’yý kýskandýran yeteneðimizle rolümüzü kusursuz oynarken
Yüzümüzden düþen bin parça hissizliði görmüyor
Ýçimizde yankýlanan o sessiz çýðlýðý d u y m u y o r l a r


Aþka dair her cümle, neden yarým kalýyor dudaklarýmýzda
Anlatsak bile, a n l a m ý y o r l a r


Yanlýþ hedefi vurmuþ iki kurþunuz biz
Kendimizden baþka kimse saramaz yaramýzý
Sarsa bile kimse bilemez acýmýzý
Her saklambacýn ilk sobeleneni, her süreðin en kýdemli avýyýz


Hayat denen arsýz çengi boyama telaþýna düþse de
Okþanmaya hasret saçlarýmýzý
Sil yüzünün gergefindeki o gamzeli hüznü
Kýr kalbini saran paslý zinciri
Yeþile biraz daha yeþil, maviye biraz daha mavi sür


Gül hadi
Gülünce, acýmadý s a n ý y o r l a r









Sosyal Medyada Paylaşın: