Dağların Ardında

Bir dað var, yüksek ve ulaþýlmaz,
Ve ben, o daðýn ardýnda seni ararým.
Her zirve, uzaklarda gizlenirken,
Ýçimdeki özlemi rüzgârla büyütür.

Daðlar, belki de ayrýlýðýn sessiz bekçisidir,
Bir zamanlar aþkla dolu olan, ama þimdi soðuk.
Ve ben, her yükseliþte bulurum seni,
Ama her buluþ, seni biraz daha uzaklaþtýrýr benden.

Bir zamanlar bu daðlara seninle çýkardým,
Gülüþün yankýlanýrdý zirvelerden, sýcak ve yakýn.
Ama þimdi, her týrmanýþ bir baþka yalnýzlýk getirir,
Her sessizlik, içimde yankýlanan bir hasret olur.

Daðlarýn göðsünde, esen rüzgârla gelir hatýran,
Soðuk bir esintiyle dokunur tenime.
Sanki sis çökerken, uzak bir silüet belirir,
Bir zamanlar sýcak olan, þimdi yalnýzca soðuk bir hatýra.

Bir fýrtýna gibi derindir daðlarýn sessizliði,
Her esintide seni biraz daha hissederim.
Ama her his, bir baþka kaybolmuþ andýr,
Ve her aný, unutulmuþ bir sevgiyi hatýrlatýr.

Daðlar biter, ufuk kaybolur, sen kaybolursun,
Ama ben, her zirvede seni beklerim yeniden.
Ve her bekleyiþte seni bulurum,
Bir zamanlar yakýn olan ama þimdi uzak bir aþký.

Bir zaman geceyle sarar daðlarý,
Ay, uzaklardan soðuk bir ýþýk gibi bakar.
Zirvelerde gülüþün hâlâ yanký bulur,
Ama rüzgârla kaybolur, bu sefer hiç gelmez.

Ve her daðýn ardýnda, senin izini sürerken,
Þafak ne zaman doðarsa, ben yine seni beklerim
Sosyal Medyada Paylaşın: