Sevgili...

Sevgili...
Senden sonraki hikayemi anlatayým.
Yorgun bedenimin kanayan yaralarýný.
Ýþgal edilmiþ bir þehre dönüþtü yüreðim.
Ve ben hiç savaþmayý beceremedim.
Sen hep avcý oldun...
ben ise sürekli av.
Kanýma susamýþ cellat gibi
Vuruyor’dun Boynumu...
Ve her defasýnda Düþer’dim...
kanatlarý kýrýk Yorgun kuþlar gibi...
ayaðýnýn dibine.
Kaç gecenin Zifiri karanlýðýnda...
vuruldum.
Kaç gecenin katran karasýnda...
boðuldum.
Kaç gecenin zemheri soðuðunda...
kan kustum.
Kaç hayali batýrdým yaralý yüreðimde...
bir bilsen.
Bir bilsen Ne çok devrildim ben.
Kaç tane ben öldü ben bile bilmeden.
Ben maktul olup seni büyütür...
yaþatýrdým.
Sen ise faili meçhul olup...
infaz ederdin beni.
Gözlerinin Musalla taþýnda yatardý...
Gençliðimin cansýz bedeni.
Ömrüm varlýðýna adak olurdu.
Yokluðuna kurban giderdi.
Sorma benim hikâyemi.
Ölüler misafirdir her geceme.
B__T__✍️

Sosyal Medyada Paylaşın: