GENCO ERKAL (13)

Bugün nasýl yitirdiysen dünü,
yarýn eskiteceksin bugünü,
„yaþ“ lanacaksýn tabiki,
yaþam kuru bir ölümmü ki?

Dün sana yetiyorsa,
bugün seni bitiriyorsa,
ve
yarýn yetiþemiyeceksen kendine…
Þöyle bir soruyu sorabilyormusun?;

„Denizin üstünde bulut(*)
yüzünde gümüþ gemi
içinde sarý balýk
dibinde mavi yosun
kýyýda bir çýplak adam
durmuþ düþünür.

Bulut mu olsam,
balýk mý olsam,
yosun mu yoksa?..
Ne o, ne o, ne o.
Deniz olunmalý, oðlum,
bulutuyla, gemisiyle, balýðýyla, yosunuyla.“

Diyebiliyormusun?

Varmý sende bu yürek,
kendini böyle yüce görmek;
Bulut, gemi, yosun,
balýðýyla,
aðýyla
denizle özdeþebiliyormusun?(*)

Baþýnda adý,
sonunda soyadý,
cinsiyeti,
milliyeti,
cebinde parasý olan,
ev-meslek-aile sahibi insan…
Ama öldün gitti,
hangisi sana yetti?

Müziðin doyumluluðunu,
Görsel Sanat‘ýn olumluluðunu,
Genco‘nun yorumunda duyamazsan,
þiir gibi engin,
kitap kadar zengin,
olamazsan;
O zaman boþuna yorma kendini,
anlamayý da býrak, kal rahat,
nasýlsa bu hayat
bitirecektir seni.

(*) Yana yatýk/Ýçeri dizeler Büyük Türk Þairi Nazým Hikmet’in BULUTMU OLSAM? adlý þiiridir. Ayný konuyu iþleyen GENCO ERKAL (12) þiirimi lütfen okuyunuz.

Sosyal Medyada Paylaşın: