/kusma bana /
kýstýðýn gecenin zemheri dudaklarý
içinden geçenleri döküyordu
ne çok geçmiþim aþina sevmelerimle
cehennem mizansenli seviþmeler sonrasý
sevap bekleyen
korkak dinsizler dergâhýnda
asýrlar çürüttüm
tek bir sözün için
kitap indirdim kalbinden ellerine
aðaçlarýn en korkak dallarýný
asýlmak belledim
her nefretini aþk bildim
bilendim sözlerinde
uyudum seninle
yedi uyuyanlar uyandý da mahreminde
ben ses etmedim
küçücük dilinin
intikam meleði öpüþleriyle kutsandým
hesapsýz minnetimdin
þimdi cinnetim
/bakma bana/
tütsülenmiþ ellerinde
ayrýlýk kokan baharlarý oyaladýn
aþk sesi sen sesine karýþýrken limanlarda
dalgalar oynaksý duruþunu ýslattý
iþte bu beni yanýlttý
kör kuyularda zamansýz bir intihara
üvey anne muamelesi yapmýþtýn
ki
sende emzirmiþtin bir piç
öperken gözlerin bir hiç
gündüzler kýsalýyor þimdi
geceye edilen dualar da
sana atfedilen beddualarýn
tescilli bir gerekçesi vardý kalbimde
lekeni tükürdüm
ciðerimin en temiz köþesinden
ve kentin ayýp yerlerinden
çaldýðým her günah
üzerimde eðreti duran bakýþlara döndü
olsun
o günah bendim
þimdi sebeplendim