Gizli Şahidim
Ey ruhumun sarp daðlarýnda yanký bulan!
Sessizliðin tenhalara dokunduðu vakitlerdeyim.
Gölgesine sýðýndýðým karanlýk bir zindan,
Ýçime ince ince sýzan yokluðun ayazýndayým.
Her nefeste firar edip yakarken yaramý,
Sonsuza giden bir yolun niyazýndayým.
Duaya yönelen benliðim,
Raks ediyor yüzümde, sen, sen diye.
Ve gözyaþlarýmý yüklediðim bir fýrtýna koparken,
Düþer kirpiklerimden topraða her damla.
Göðsümde yankýlanýr ebedi sürgünlerim.
Aðýr aðýr çözülür buðulu kalbim;
Geriye yine sen, yine sen kaldýn.
Ey karanlýklardaki gizli þahidim!
Aþka ilmek ilmek iþlediðin sessiz hazinem.
Sen ki boþlukta gömülen sýrlarý bilensin.
Ruhumu al, bir akþam seherine serp,
Ve beni yeniden çiz, gülüþlerin eþiðinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.