Sensiz

Sonsuz huzura ermiþ gönül
Kýrýk bir þiþe güneþi ile
ýsýtýyor ellerimi
Yapraklarý dökme mevsiminde
Bir kuru yaprak çatýrdýyor
gidenin ardýndan
Yönünü þaþýrmýþ bir rüzgar
alýyor beni
Bilinmez
Asude baharlara savuruyor
Sýðýnýyorum yaratan gücün
Elif haline

Aþkýn ateþinde yanýp
içlerinde
cehennem lekesi taþýyan
Ruhlar diyarý
Kör eden bir haykýrýþla
Yanýyor mahþerin ortasýnda

Alným açýk dolaþýyorum
Ama
Yürek de
Kocaman bir yara

Ah!
Kaç tane
mor abaküs akþamlarýn
þafak seyri geçti
sayamadým

Gün batýmý yaklaþýnca
Kýrkbeþlik plakta
Her gün ayný þarký çalýyor;

“Sen istedin gül teninde yaralar
Bu ayrýlýk hem seni
Hem beni yaralar”

Sana bu öyküyü
Kar kokan
Sismik bir bulutun gölgesinde yazýyorum
Çýplak bir kalem
gün aþýran takvim yapraða
not düþüyor;

Sensiz
Renksiz ve solgun bir yaným

Üþüyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: