gölgem ve ben
şu günlerde hep gölgeme yürüyorum
o benden koşar adım uzak
nedendir!
hep acılı zamanlardan kalbim yalnız bırakılır
yüreğimde yaşayıp aklımda büyüttüğüm
onca sevgi onca düş
onca hengame onca kapanmayan yara
neden dilimin sus tarafına yapışır
çığlığa dönüşemeyen
keder yüklü iki sözcük
teyakkuzda tüm yalnızlıklarım kimsesizliğim
yokuş yukarı koşmaya mecbur bırakılışım
ve adın! her nefes alışımda harf harf
zihnimin tuvalinde resmedilir
turkuaz seslenişlerle bakışın
adını her andığımda ruhumun menfezi kırılır
artık
yüreği yaralı şiirlerimin
şaşkın harfler
tutarsız düşünceler
mahşeri aratmıyor dört yanım
açıkça gövdesini unutmuş ruhum
yüreğimde derin inilti
en sıcak mevsimler dokunmadan göçüp gitti
sevgi bakışlı yüz
aşk iklimi gönül
pencereler dışa taşınıyor
kuytularımın perdesi dikenli telle evrili
ateşe gülümseyen su
kanımı hor gören can damarım
ifrit geceler
kızıl alev her salise
-bazen hatıraların yegane evidir susmak!-
koyu kırmızı tabaklar kırılmış
gidenlerin sofrasından
paslı çiviler çiziyor alnımdaki yol haritasını
akıyor çığlığıma günlerin uğultusu
baştan başa düş ağzıyla konuşuluyormuş
bunca vakit meğer
kilden heykelin elinden tutuyor ötekilik
tekil varoluşun kaçak çay uykusuyla
direnişe geçiyor sözsüzlük
çok zor değildi
yeryüzünde sağlamak dengemizi
eğer sevgiyle birleştirebilseydik ellerimizi
EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.