gölgem ve ben

þu günlerde hep gölgeme yürüyorum
o benden koþar adým uzak


nedendir!
hep acýlý zamanlardan kalbim yalnýz býrakýlýr
yüreðimde yaþayýp aklýmda büyüttüðüm
onca sevgi onca düþ
onca hengame onca kapanmayan yara
neden dilimin sus tarafýna yapýþýr
çýðlýða dönüþemeyen
keder yüklü iki sözcük


teyakkuzda tüm yalnýzlýklarým kimsesizliðim
yokuþ yukarý koþmaya mecbur býrakýlýþým
ve adýn! her nefes alýþýmda harf harf
zihnimin tuvalinde resmedilir
turkuaz sesleniþlerle bakýþýn
adýný her andýðýmda ruhumun menfezi kýrýlýr

artýk
yüreði yaralý þiirlerimin
þaþkýn harfler
tutarsýz düþünceler
mahþeri aratmýyor dört yaným


açýkça gövdesini unutmuþ ruhum
yüreðimde derin inilti
en sýcak mevsimler dokunmadan göçüp gitti
sevgi bakýþlý yüz
aþk iklimi gönül
pencereler dýþa taþýnýyor
kuytularýmýn perdesi dikenli telle evrili
ateþe gülümseyen su
kanýmý hor gören can damarým
ifrit geceler
kýzýl alev her salise

-bazen hatýralarýn yegane evidir susmak!-
koyu kýrmýzý tabaklar kýrýlmýþ
gidenlerin sofrasýndan
paslý çiviler çiziyor alnýmdaki yol haritasýný
akýyor çýðlýðýma günlerin uðultusu


baþtan baþa düþ aðzýyla konuþuluyormuþ
bunca vakit meðer
kilden heykelin elinden tutuyor ötekilik
tekil varoluþun kaçak çay uykusuyla
direniþe geçiyor sözsüzlük


çok zor deðildi
yeryüzünde saðlamak dengemizi
eðer sevgiyle birleþtirebilseydik ellerimizi

EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın: