Özlemek...

Özledikçe...
Özlersin...
Çýkýþý olmaz hiç bir yönü’nün
Üstünde baþýnda kokularý,
Elinde yüzünde izleri,
Nereye dokunsan, nereye baksan,
kiminle konuþsan yýðýnla hatýralar,
Bavul dolusu anýlar, hayaller.
Özlersin...
Düþündükçe aklýný kaybedersin.
Ýnanmak, kabullenmek istemez’sin.
Panikler’sin, korkarsýn...
Ötekiler’e sýrtýný dönersin.
Herþeye,herkese Yabancýlaþýr’sýn.
Kendinden bile kaçarsýn, saklanýr sýn.
Yutkunama’dýðýn ne varsa...
hepsini içine atarsýn.
Özlersin...
Rahatýn gelmez,huzurun kalmaz,
Aklýný kemirir yüreðindeki’ler.
Kýrýk aynalar gibi bine bölünür’sün.
Paramparça olursun,Daðýlýr’sýn.
Kendine yalanlar söyler Avunur’sun.
Kaçýþ’lar, Susuþ’lar, uyku haplarý...
Tavana kitlenir gözlerin asýlý kalýrsýn.
Saatlerce kýyamet’ler kopar baðrýnda.
Dilinde suskunluk, sesinde Titrek’lik.
Yüreðinden can çekiþir’sin...
Özlersin...
Öz...ler...sin!!!
B__T__✍️

Sosyal Medyada Paylaşın: