Bugüne ne býraktým kendim için, geçmiþimden, Hepsi tozlu bir raf gibi; Darmadaðýnýk bir masa, Ya da çýplak bir oda, Yerimde mi saydým bilmiyorum, Fakat gidemedim þiirlerimden öte! Hepsi de tam bir hasta iþi, Hepsinde bembeyaz bir gömlek, En baþýndan en sonuna dek, bir karmaþa.
Yarýna ne inþa ediyorum kývranýþlarýmdan, Daha neleri törpüleyeceðim hayallerimden, Bir kedinin gözünde parlayan geceyi öpüyorum hâlâ, Marifetmiþ gibi deðil, Mazeretmiþ gibi yaþama tutunmak için, Hem de intihara en çok yakýþacak suretle, Barýnýrken hayatýn yakasýnda, Bir mülteci gibi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.