Soluklanýlabilecek bir yürekle ortalýkta, Haliyle hep yaslýydý sesim, Her ne kadar hüzün ve öfkeyle küplere binesim; Ýçimden gelse de: Kapkara bulutlar gibi kükreyesim, Birden hatýralar vahasýnda çýldýrýp güllenesim; Koynuma giren yapraklarý dökmeden, Daha kuytu bir geleceðe, Daha kuru bir ruhla, Renksiz kuyulardan daha koyu, Gözlerimi dikip uzaklara, Sallanasým gelir. Fakat sevemeyecek kalplerin, Tatmin hevesi için, Listelerine eklerler; Bir yalnýzýn kellesini daha kesip! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.