Kusurluydum.

Biliyorum...
seni severken.
Çok kusur iþledim.
Seni sevmenin kusurlusuydum.
Bu cahil yüreðim.
ve kýt aklýmla...
bir türlü beceremedim,
öðrenemedim Seni sevmeyi.
Akýl etmeden,düþünmeden.
Hesapsýzca, þuursuzca...
Seni yazdým seni çizdim.
Ömür defterime...
Seni dokudum gönül tezgahýma
ilmek, ilmek iþledim yüreðime...
nakþettim gönlüme.
Öyle ki Sen Bir defa Gülümserdin.
ben bin kusur iþlerdim.
Öyle kusurluydum sana...
Belki de sen haklýydýn...
çekip gitmekle.
Çünkü Kusurlu olan bendim.
Biliyormusun...
senden sonra içimin yaralarýyla
arkadaþ oldum.
Her gece sabahlara kadar
hasbihal ediyoruz.
Sürekli kusurlarýmdan bahsediyorum.
Ben anlattýkça onlar kanamaya baþlýyor.
Onlar kanadýkça Ben aðlýyorum.
Ne ben susuyorum.
ne onlar iyileþiyor.
Ama aðlarken bazende...
Birden bire gülmeye baþlýyorum.
öyleki gözümden yaþlar geliyor.
Gören herkes Deli diyip
gülüyorlar bana
Ama içimdeki sana güldüðümü
kimse bilmiyor
Ziyaný Yok zaten hep kusurluydum.
onlarda senin gibi kusurlu buluyorlar
O yüzden...
Ne seni sevmeyi bildim.
nede vazgeçmeyi
Zihnimi bitirdim, benliðimi yitirdim.
Ama sen ne aklimdan gitmeyi bildin.
Nede elimden tutup götürmeyi.
__B__T__✍️

Sosyal Medyada Paylaşın: