Babasýzlýðým’a
Ý-
a n n e sen ne zaman k a n a t l a r ý m ý
kanatmaya baþlasan
ben bir kez daha ölüyorum b o þ beþikte
mezarýn sýrtýnda yýllarý deviren Babamla
ÝÝ-
y a ð m u r yaðma gözlerimin d i l i n e
yaðsan biliyorum
ellerimi tutamam b u zemheri ayazda
çekilir mi parmaklarýmýn kangren h a l i
a n n e ne vakit zamanlar seni gösterse
sarmalanmayan yüreðim ü þ ü y o r
yaþayan tabutumda yalnýzým
týpký b a b a m gibi
III-
geceler azrail
n a b z ý m d a n yüreðim kan içiyor
karanlýðýn ucube yýrtýðýndan
kuklalar ele geçirmiþ arþýn bulutlarýný
ben b a b a m a özlem duyarken
saliseler d e d e korkutu oynuyor
IV-
ve hangi el ellerimden tutsa
k o r k u y o r u m
bir korku ki
kalbim ölü rolünü oynamaya
ç ý k ý y o r
ülkelerin kayýp ütopyalarýna
aklým uçuyor doðduðum o el ülkesine
k e j ê m büyümüyor k i b ü y ü m e k
s ý r a t ý n çizgisinde yürümek gibi
V-
martýn her yirmibeþi ölüm senfonisi
tutuþan t e n i m prangalarý kusuyor
gök aðlýyor mu kayýp çocukluðuma
zaman a h d i n i dolduramayan
sesimi tarumar etmekle meþgul
s ü v a r i l e r geçiyor
t ý r n a k l a r ý m ý n topraðýndan
VI-
ey aklým!
bozgununu s a l bilmediðin kuþlar ülkesine
belki o ülkede sular krallýðýnýn büyülerinden
d
o
ð
a
r
s
ý
n
bir zerre dua avuçlarýnla
VII-
doðum nüfusum
göbeðimden kesilen k u r b a n
arþýn t a v a f ý n d a
kirpiklerim son vedasýný oynuyor
siyah perdeden sahne kusar
her yer b a b a rolünde
a n k a gözlerimden kanýyor
b a b a m a esir gömülmelerimde
VIII-
büyümeyen s ü b y a n kalbimde
çocukluðum intihar ediyor göðün
tezgahýnda
b
a
b
a
ö z g ü r l ü k
bir kuþun kanadýnda hâlâ s a k l ý m ý ?
yýlölümküsrüyok
limansýzkent
sarývurgun
arþiv/lösev
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.