Güneþten kuþlarý ç a l d ý ð ý m d a ve orada
Kalbimde k u þ l a r ý açtýðýmda
Mayýnlý su diyarlarýnýn içinde boðuldum.
Annesizliðimde batan hüzünlü çiçeklerimin Gözyaþlarý damarlarýmda asýlý kaldý sonsuzca.
Çýkýp oradan aðlasam desem yüreðimin taþlarý kýrýlmýyor.
Ama b a z e n gözlerim yazdýklarýna düþtüðünde
Kirpiklerimdeki o sandala bakan
Kýrmýzý rujlu peri çiçeðimin kalbi acýyor hiçliðimde!
Adýmlarýmýn sessiz kalp kýrýlmalarýnda
Kendimi kendimle boþlukta hissediyorum.
Sanki içimde güneþ batmýþ gibi.
Sanki içimde hiçbir þey yokmuþ gibi.
Sanki adým ya da kimliðim ölmüþ gibi.
Bütün bunlara karþýlýk
Avuçlarýmýn beslediði bir su var.
O n u n tam o r t a s ý n d a y ý m iþte!
Ýnsan avuçlarýnda boðulabilir mi?
Ellerimde Kudüs yüzlü olan
Siyah bir duvar elbisesinde batýyorum.
Rengarenk renkleriyle gökkuþaðýnýn sevgilisi.
Ýþte gökkuþaðý sevgili içinde
Kalbimde atan taþlarýn içindeyim.
Yüzümü okþayýp uyuyacak o l a n
Ne bir annem var ne de babam!
Bir eþkýya her zaman kalbimde kalýyor.
Ne zaman kalbimi kucaklamak istesem senle
Düþürüyor o çatý katý ölü çocukluðuma.
Eþkýya’ya öfkelenme sakýn!
S e v diyarlarýndaki çiçekli grant giyen kuþlarýnla.
Kendi kuþlarýmla uzun zaman önce k a l b i m i
çýkarýp
Onlarýn kanatlarýndan gökyüzüne fýrlattým.
Her yerdeki çocuklara bakýyorum.
Yerel bir s e v d a olmamak için
Gözümden kalkýþ yapamayan babamda batmýþ
S u l u ceplerimin yemin serenatlarýný
Gözlerimden uzatarak gözlerine fermuar çekip
kapattým.
Aðlamýyorum, inan bana, aðlama!
Gözlerimden geçemeyen aþk yerine
Martha’nýn yetim kalbini, Cello’nun kanatlarýný
ve Rebecca’nýn intiharlarýný koydum sýrt çantama.
Bu yüzden gözlerimin sulu cepleri her zaman kalbimden akýyor.
Ýçimde boþ bir tabut.
Üzerinde evsiz yetimlerin üþüdüðü çocukluðum.
Ýlk ölümümü on yaþýnda tavan arasýnda yakaladým.
Bu yüzden annemin
Her zaman ciðerlerimde nefes almasýna izin veriyorum.
Annemin elleri sol tarafýma batýyor.
Belki bir gün seni de severim.
Annemin ellerinin battýðý sol tarafýmla.
Batan ve açýlan d u v a r l a r ý n
Gözyaþý okyanuslarýnda her seferinde ölüyorum.
Her ölüm zamanýmda
O tavan arasýnda çocukluðum büyüyor.
Binlerce asýrlýk Cello’nun ruhuyla.
Burasý bez bebeklerde bir babanýn olduðu bi yer.
Ne Dünya ne de Araf!
Ne de gökyüzünden sonrasý.
Bu yüzden ben her zaman önce kendimden
K a ç ý y o r u m.
Kaçýþlarýmýn kuyularýnda
Bazen ayakkabýlarýmla kapý kolunda uyuduðum doðru.
O kapý kolu
Tehditler savuran bir anne kadýnýn hissizliðine açýlýrdý.
O hissizliðin bedeli içimdeki odalarda kayýp
Bir çocuk ölüsü.
Bu yüzden burasý Metris k a p a l ý ceza evi deðil!
Ya da sürgün mahkumiyetin m ü e b b e t almýþ
Parmaklarýnda solmuþ köhne ruh kitap ayracý
deðil!
Burasý kalbimi bir kapý tokmaðýnda uyuttuðum
T e r k karnemin n a b z ý olmayan
Mabet aðacýmda ö l ü doðduðum Duisburg karantinasý.
Bu Karanfil Caddesi’ndeki karanfil apartmanýnda
Karanfil apartmaný deðil!
Bu batýrdýðým ve kundakladýðým bebek sesim.
Þimdi tüm bebek sesleri sýrtýmda.
Seslerini gözlerime dikerek
Kalbine bir avuç kýrmýzý gözyaþý gönderiyorum.
Ýçinde yaralarýmýn bantlarý ve çocukluðum
Ýçinde korkak bir kalp var.
Kýrmýzý gözyaþlarýmla
Ben ne zaman rüyalarýmda babamý görsem Ýntiharlara yaslanan boy boy çiçekler açýyorum
Uçurum kalbimde.
Uçurumun ucunda her zaman
Senin için atan güzel yüzümün beyaz gülleriyle
Okyanus gibi parlayan yýldýzlarýn karýnlarýnda
Sýkýþýp kaldým, sen gelemezsin!
Çocuk gök yýldýzlarýnýn þarkýlarý onlarýn ninnilerinde
u y u r l a r.
Yýldýz þarkýlarýnda ne zaman ellerini o k u s a m
Ýçimde her defasýnda bir alev yandý.
Aðlamýyorum, inan bana, alevlerin ortasýnda
S e n d e aðlama!
Gözlerimden geçemeyen aþk yerine
Martha’nýn yetim kalbini, Cello’nun kanatlarýný
ve
Rebecca’nýn intiharlarýný koydum sýrt çantama.
Bu yüzden gözlerimin sulu cepleri
Her zaman ellerinde açýlan cümlelerinden
Kalbime dökülüyor.
Ýçimde boþ bir tabut.
Üzerinde yalnýz yetim çocukluðum.
Seni her zaman
Kýrmýzý gözyaþlarýmýn doðduðu o evde
Sýfýr yaþýnda sevmenin mutluluðunu içiyorum.
Yüreðine þerefe, ah boþluðum, hiçliðim, ezberim!
Octr’kalbi
Nabzýatmayan🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.