Seni uðurlarken... yüreðimin yurdundan. Ýçim içimden geçip gidiyordu. Ýçim yaylým ateþine tutuluyordu. Yerim yurdum talan oluyordu. Evim Barkým gidiyordu. Varým yoðum gidiyordu. Yüreðim çýðlýk çýðlýða... Kan Kusuyordu. Sen ise þiir sanýyordun. Sen gittin ya... Seni Uðurlarken ömrümün Masalýndan... Yüreðimin denizinde... fýrtýnalar kopuyordu... Kalbimin güvertesi çatlýyordu. Ýçimin kýyýlarý parçalanýyor du. Ve sen kopuyor’dun!!! Varlýðýn batýyor’du. Varlýðýn boðuluyor’du. sen ölüyordun... ben kalýyordum... Varlýðýný gömüyor’dum. içimin karanlýðýna... Adýný anmadan. Esameni okumadan. Gidiþini izliyordum. gözümü kýrpmadan. Dirhem dirhem azalýþýný Yok oluþunu... Ve sen ölüyordun. Bendeki seni gömüyordum. Ben ölüyordum. Seni uðurlarken. __B_T_✍️
Sosyal Medyada Paylaşın:
Baran ile şiir deryası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.