H Ü Z Ü N G Ü L Ü
Sen gelirdin çoðu zaman rüyalarýma
Sonra gözlerin, gözlerimin kýyýsýnda
Demir alýrdý ýslak akþamlarýmda
Uykusuz gecelerimin feryat eden
Uzak sesleniþlerinde hüznümün þarkýlarý ile
Hep, hep gülerken aðlardý
Seninle dolu gözlerim
Ölürcesine uçsuz bucaksýz
Aþkýn vardý eriþemediðim
Akþamlar inerdi
Yalnýz ve tarçýn kokulu elma tadýnda
Bahar ýþýltýlý birer okyanustu bakýþlarýn
Kaybolduðum, derin gizeminde
Gelirdin de çoðu zaman
Eylül yaðmurlarý gibi zamansýz
Yine eylül yapraklarý gibi uçuþup
Kaybolurdun dünyamdan
Akþamlar inerken çoðu zaman
Gitme kal desemde
Bir fýrtýna olurdu sanki gidiþler
Baharý getirirdin usulca
Bilmez sanýrdýn, anlamaz gözlerim
Sen mi gelirdin... anlamazdým
Saçlarýnda hep bahar kokularý
Sen miydin gelen ?
Bahar mý inerdi akþamlarýma
Anlayamazdým... bir esintiydin
Badem çiçekleri kokulu
Zamandan
Þimdi
Yazdýðýn romanlarda sayfalar yýrtýk
Aðlama gidenler gitti
Bahar yaðmurlarý sellere kaldý
Bense ; hasretin yaþlarýný dökerken
Bilmem ki nerede hala gönül duraðýn
Bilir misin ki þu gönlümde
Ne acýlar var
Savrulan çöllere hüzün külüyüm
Günay Koçak
28. 10. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.