Sen benim ruhumun konuþan yanýsýn Bense hep suskun kalan Sense kalbimin sahibi olan Benden çok uzak uzaklardasýn Sen bazen saðým bazen solum Karanlýðý aydýnlatan yolumsun Sen ki içimi ýsýtan güneþim Geceleri mehtabým ve ayým Binlerce yanýp sönen yýldýzýmsýn Ben ise karanlýk yüzünüm Ýmbatlar meltem oldu Buzullar eriyerek Oysa ýsýnmak için Kutuplardan uzaklaþmak istedim Neler etmedi ki yokluðun bana Vuslatýn eþiðinden düþürdü gama Vazgeçmedim ikrarýmdan Sözümü tuttum Yalvardým gönlümce bir umut diye Bu yürek çaresiz dedim Bende aþk yarasý var dedim Aþkýmý sokakta bulmadým Dün benimdin bu gün elin Yarýn kim bilir kimlerlesin
Fatma Ayten Özgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
F A Özgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.