Bir rakı akşamı Anatomisi
BÝR RAKI AKÞAMI ANATOMÝSÝ
(Þiir içinde þiir)
Her zaman mý geliyoruz Ayvalýða
Her zaman mý sarýyor bizi Ege’nin sularý
Ýçelim mi bu akþam
Gündüzünde sarýldýysak denize
Yandýysak güneþinde
Sitem olsun aramayanlara
Küsene
Yaþamý darlayana
Harf harf
Mýsra mýsra
Þiir þiir yanalým mý bu gece
Dur acele etme
Bir mýsra doldur kadehi
Ýki hece buz payý
Çok da donatmasýnlar masayý
Yer kalsýn kül tablasýna
Vefasýzlara kaldýralým ilk kadehi
Vedasýz ayrýlanlara
Ayrýlýp yarýsý kalanlara
Kýrýldýðýmýz dallara olsun ilk þiir
Efendisi mýsranýn
Baþlayalým Nazýmla
Þöyle desin mesela;
“Gönlümle baþ baþa düþündüm demin;
Artýk bir sihirsiz nefes gibisin.
Þimdi tâ içinde bomboþ kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karýþýp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artýk sen de herkes gibisin.“
Yok
Hýzlý gitmeyelim bu akþam
Þiirler kalmasýn boynu bükük
Çoraðýn tozu var daha kirpiklerimde
Ellerimde sancýsý yorgun yýllarýn
Kavgaya çok girdik
Yorgun bak ayaklarým
Kalbim tekliyor sensiz akþam
Rakamlar çoðalýyor yýllar bizden çaldýkça
Aþktan söz etmeli þimdi
Ýçeceksek
Hiç anlatma kendini
Susacaksak geceye
Salacaksak bedeni
Madem ki deniz var
Kokmuþ anason doldur hele kadehi
Aþkýn þairi
Tek “y” ile yazýlýr hani
Okuyalým mý Cemal Süreya’dan;
"Konuþmuyor, anlatmýyor diye hissetmiyor sanmayýn. Kimisi içine atar çýðlýklarýný.
Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk.
Hiç kimseyi, rüyanda görecek kadar sevme. Çünkü o zaman uyusan da geçmez.
Öyle büyümüþ ki içimizdeki yalnýzlýk. Sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmiþiz.
Sesinde ne var biliyor musun? Söyleyemediðin sözcükler var.
Oyuncaðýn kýrýldý diye üzülme çocuk. Büyüyünce kalbin paramparça olacak.
Annesinden dayak yediði halde, yine ’anne’ diye aðlayan bir çocuktur aþk.
Düþenin dostu olmaz’ derler kimileri. Sanki ayakta olanýn dostu çokmuþ gibi.
Gölgene bak, beni anlamak istiyorsan; O kadar yakýn, ama sana asla dokunamayan.
Madem sevmiyorsun o zaman sahip çýk gözlerine! Dönüp dolaþýp deðmesinler gözlerime.
Öylesine sevdim ki seni, öylesine sensin ki! Kuþlar gibi cývýldar, tattýrdýðýn acýlar.
Baktým gülüþünden güzel þiir olur, ben de sevdim gitti.
Yüreðine giden bir bilet kes, cam kenarý deðil can kenarý olsun.
Biz kýrýldýk daha da kýrýlýrýz. Kimse dokunamaz bizim suçsuzluðumuza.“
Kaldýrýp kadehi zamana
Tükenip içtikçe
Çoðalýp kendimizce
Kýrýklarý toplayýp hani
Bir biletle düþler denizine
Kadehin kýyýsýna
Yüreðin ortasýna
Can yarasýna
Ýçelim bu gece ta ki insan oluncaya
Sen ortaya bir türkü söyle sýmsýcak
Yollardan anlatalým olmadý
Ýçimize giden
Gittikçe uzaklaþan
Vardýkça sancýyan
Yolculuklar sanrýsýndan
Bilirsin tanýdýk þiirler kanatýr yüreði
Neyzenden okuyalým susarsak
“Sevdanýn oduna pek güvenilmez,
Tutuþurþan eðer kolay sönülmez.
Bu yolun hükmüdür geri dönülmez,
Canýna kýymazsan seyahat etme.“
Hele kendi içine
Hele kendi içinde yalnýzlýða
Yanlýþlara
Yakarýþlara
Düþersin kör kuyulara
Cana vurup kadehi
Camý can edip yani
Söküpte dilin kilidini
Ýçelim ayýk çekilmez bu zaman
Tutuþturup hasreti
Madem ki kan kýzýl akþam
Türküler saralým kanayan her yere
Desin ki Karacaoðlan
“Karacoðlan der ki kondum göçülmez
Acýdýr ecel þerbeti içilmez
Üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrýlýk bir yoksulluk bir ölüm“
Çok yaþadýk çok
Çok öldük bu ömürde
Ölüm uzak olsun geceden
Sevda sataþsýn da gönüle
Ýçelim bu akþam
Kýskansýn masalar
Ýmrensin deniz muhabbete
Olmazsa olmaz severim bu þiiri
Ne demiþ Edip Cansever;
“Gül kokuyorsun, amansýz kokuyorsun
Ve acý ve yiðit nasýl kokuyorsa öyle
Sen koktukça düþümde görüyorum onu
Düþümde yani her yerde
Yüzü sararmýþ titriyor dudaklarý
Þakaklarý ter içinde
Ýki su
Ýki deniz bazen
Bazen iki damla yaz yaðmuru
Mermerini emerek daðlarýnýn
Þiirler söylüyor gene
Ölümünden bu yana yazdýðý þiirler
Kýzaraktan bazý þiirlere
Büyük sular büyük gemileri sever çünkü
Ve odur ki büyüklük
Þiir insanýn içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse
O zaman ölünce de þiirler yazar insan
Ölünce yazdýklarýný okutur elbet
Ve senin böyle amansýz gül koktuðun gibi
Yaþamanýn her bir yerinde“
Býrak
Amansýz koksun herkesin yüreðinde sevda
Zamansýz gülelim olmaz mý
Raký bu þiir sever
Yürekte yangýný
Bardakta buzu
Seviþir sözle
Mezeyle
Gülüþle çoðalýr uzarken gece
Hadi
Þiire bandýr gönlünü
Azýcýk hasret
Azýcýk özlem yandýysa sigaranda
Olamayana kaldýr kadehi
Olana sarýlýp
Ýnanma sularýn yanmadýðýna
Kan kýzýl olmadý mý akþamda
Yeter ki inan yüreðinde sevdaya
Ýçelim bu gece
Þiirler çakýp sigaraya
Çalýp zamaný aþkla
Kýrpýlmýþ aydan umutlarla
Söyle dilinde varsa türkülerden utanma
Uzaktakilere hasret olduðuna
Desin ki Wabstarov
“Geleceðim bazen uykundayken sen
Usulca gireceðim camdan içeri
Bakacaðým yüzüne
Ve
Yorgunluk gözkapaklarýmý indirince
Usulca çýkýp gideceðim”
Bir gülü okþar gibi yani
Gitmeden öperce
Son kez bakarca arkasýna
Tutunup geceye þiirle
Sarýlalým mý þiirce
Ýçelim bu akþam
Býrak sarhoþ desin duymayan yürekte
Bu kafaya ermeyene
Boþ ver çoktan ödendi hesap
Sancýlý kýþlarda
Dar sokaklarda
Çýkýlmamýþ yollarda
Þiire tutun sen
Bu gece dönsün dünya bize ne
Küfretmeden döneklere
Kalkalým güne çok var daha
Yolluk bir þarký alýp dilimize
AHMET GÖÇER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.