Bir dost sohbetinde Dediler ki: Ýstanbul’da yaþar insan Ýzmir’in kýzlarýný sever Ankara’yý Karþýlýksýz… Oysa ; Ne çok bedel ödedim ben bu þehre… Sarhoþ türkülerim kaldý Sözleri eksik. Gri gecelerinde kayboldu düþlerim Sevdalarým yeþertmedi betonlarý. Yürüsem varamadým Lodoslu kýyýlara. Yaktýðým her sigarada sislendi þehir. Her titreyiþinde Yüreðimin, Uzadý kýþ Üþüdü Sevdalar… Seni sever gibi sevdim Adýmladýðým sokaklarý Kurtuluþu, Dikmeni, Dolmuþ duraklarýnda donan ayaklarým Hala ýsýnmadý. Düþün ; Ya yüreðimde kanayan yara! Bu þehrin sisinde büyüdü hasretim Sýrtýmda polis coplarý Acýtmadý canýmý Yokluðun kadar. Gençliðim kaldý Abdi Ýpekçi’ de Yahut Sakarya’da… Ankara’yý sevmek Aþký sevmek aslýnda. Doyulmamýþ bir sofra Yalansýz aþklar gibi, Gizlice buluþacakken Martý seslerinde kaybolmuþ Bir sahil kýyýsý bulamamak. Uzakta bir dostu aramak En sancýlý zamanda Yeniden doðar gibi. Çýðlýk çýðlýða Ahmet Kaya söylemek aslýnda… Bensiz, Ne kadar yalnýzmýþ. Diyorlar ki; karþýlýksýz sevilirmiþ Ankara!
AHMET GÖÇER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Göçer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.