Unutuş
gitmiþ miydiniz
yara bere bir de hýrka ile hepimiz
kanayan yanlarýmýz iðreti masumiyetmiz
zaman kaymasý bir kýrýlma
baþka hayata iriden açýldý gözlerimiz
her þey orada mümkünmüþ gibiydi
babam öldü hiç aðlamadým
bedenimde ben olmayan biriyle uzanmak o derin uykuya
babam öldü hiç aðlamadým
biz en çok o unutkanlýk kim kimdi
o soðuk bakýþ tereddüt
o rengini kaybetmiþ sýcaklýk
eskimiþ ne varsa düne zimmetli
unutulmuþ
aç þu çekmeceyi orada
yanýlgýlar ve sahipleri çocukluðumuz
babam öldü hiç aðlamadým
***
hissi kablel vuku olsun vukuattan önce
histerik bir dünyaya açamam gözlerimi
fýrtýna sonrasý daðýlmýþ anlar saatler günler
ben hiç buralý deðilim
çayýn demi kahvenin kokusu
camlarýn buðusu sensiz ve sessiz
suyun renginde bir bulanma
havanýn aðýr kokusu
babam öldü hiç aðlamadým
iyi bi þeyler olsun artýk dedim
korkusu olmayan bir þey
her bir þey kadar büyük bir þey
kaç kulaç mesafe inciten yokluk
Iyi bir þey olsun açalým ellerimizi
her birimiz bir inanma noktasýnda hayatýmýza tutunuyoruz
***
þiir yazdýðýmda ben yeni bir yýla daha giriyorum
sokaklarda mahmuzlanmýþ bir sevinç
yaralý dilimi buzdan kelimeler zorluyor
musallat her düþünceden sýyrýlýp
bir þey söyleyeceðim
bir küçük sýr
yaklaþ
ķendini sev koru onu
herkes kendine kalýyor sonunda
babam öldü hiç aðlamadým
þimdi uzak bir Ýstanbul örtsün her þeyin üstünü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.