uzak bir kasaba kör uzun siyah saçlý kadýn sustu soðudu mevsim eskimiþ bir mayýs geçti içinden acýtarak usulca buðday rengi saçlarý okþadý
rüzgârý olmayan bu yer sarýþýn bir çocuk telaþý hiçbir izaha oturmayan gözleri çakmak kalbinde fitil bu çoook uzak þehrin orta yeri oturup taþ merdivene oturup kendi kýyamýna kekeme bir incelikle "ya yine unutursa... ( bütün yol çekildi içinden) unutmaz unutamaz unutmasýn üç kere duamdýr bu" yer gök saðanak bulut indi
uzakta çoook ücra okul ve bahçe ve kadýn kör ve kor arasý kuþ uçumu git git bitmeyen yarý açýk yarý kül gök mavi yer bozkýr elini uzattý üç Amin dedi öptü bütün kuþlarý gagasýndan okþadý sarýþýn dileði gülümsedi
bulutlar yarýldý gün ýþýdý çocuk elinde beþ küçük taþla güneþe baktý yol çekildi aradan çözüldü duanýn dili dilin buzu çözüldü o uzak þehirde içine saklandý çocuk o uzak yerde kör siyah kalbi ateþîn kadýn
iyi ki / iyi ki diye göçtü bütün kuþlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Efemera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.