TERK ETTİĞİM ÇOCUK:

TERK ETTÝÐÝM ÇOCUK:

Baþkalarýnýn gözyaþýnda,
Baþkalarýnýn sevinç çiçeðinde,
Baþkalarýnýn yýldýzlarla dolu gecesinde
kaybolmuþum.

Kendi göðümde hiç yýldýz yakmamýþým,
rüzgarýn saçýmý okþadýðý akþamlarda
kendime hiç sarýlmamýþým.

Her seferinde baþka yüreklerin kýrýk dökük cümlelerinde,
baþkalarýnýn mutluluðunda durmuþum,
ama kendimi bulmaya bir adým bile atmamýþým.

Bir baþkasýnýn ateþinde üþümüþüm,
onlarýn yarasýna merhem olmuþ,
ama kendi içimde kanamýþým sessizce,
gözlerimde kendime hiç yer açmamýþým.

Sekiz yaþýnda bir çocuk kalmýþ içimde,
o küçük elleriyle bana uzanmýþ;
ama ben baþkasýna bakarken onu terk etmiþim.

Þimdi dönmek istiyorum o unutulmuþ çocuða,
kýrýlmýþ oyuncaklarýný toplamak için,
gözlerindeki yaþlarý silmek için,
ve ilk kez, gerçekten kendim için
kendimden af dilemek için…

O küçük ben, sekiz yaþýnda bir gül dalý gibi kýrýlgan,
bir gülüþ aramýþ gözbebeklerimde,
oysa ben baþkasýnýn bahçesine dökmüþüm tohumlarýmý,
ve kendimden bir çiçek bile esirgemiþim.

Þimdi dönmek istiyorum o terk ettiðim çocuða,
kendi gölgemde kalmýþ çocuk yüreðime,
ona gökyüzümü, yýldýzlarýmý anlatmak için,
ilk kez yalnýzca ona, kendime, özürle dokunmak için.

Kýrýk kanatlarýný onarýp uçmak,
yeni bir umutla göðe açýlmak için.

Mahmut Fakhani
Sosyal Medyada Paylaşın: