İnfaz

tek bir kurþunla infaz etsem sözcüklerimi
ardýmdan çok aðlar mý þiirlerim


kýsa bir iç çekiþ
derin bir ah
sadece tek hece
hepsi bu


büyüdükçe acýlarýn çoðalacak demedi annem
belki de bu yüzden
hazýrlýksýz yakalandým hayata


esmer gün batýmlarý sancýyor göz bebeklerimde
su vermeyi býraktým mor sardunyalara
eskisi gibi konuþmuyorum artýk
kýsaldý kelimelerim
þiirlerle de aram iyi deðil
sadece günlük iþler
bilirsin iþte



mutluluðu gözümüzde çok mu büyüttük
çok olaný ararken
hep teðet mi geçtik düþlerimize


içimi acýtýyor dinlediðim þarkýlar
her þarkýnýn yolu
bitmemiþ bir hikayeden geçiyor
belki bu yüzden her þarký yarým biraz


korkuyorum hayaline dokunmaya
parmaklarým ufalanýp düþecek sanki gecelerime
nasýl teselli bulabilir ki öksüz anýlar
baþlarý okþanmadýktan sonra


þairler erken ölür diyor biri
hüzünden kelimeler inþa ettikleri için mi acaba


iri gözlü bir sonbahara
Didem Madak’tan þiirler okuyorum
geçti diyorum geçti
oysa geçen tek þey zaman
ve hangi ölüm erken deðil ki

gittikçe hiçleþiyoruz
aslýnda hiç var olmamýþ yokluklarýmýzla



ruh ölünce kaç mevsim ayakta kalabilir bir beden
þimdi tüm martýlarý azat ettim yüreðimden

’’bir elimde tabanca
bütün dualarým delik deþik’’


kýrmýzý karanfil kokuyor bütün ölümler
çocukluðum gibi







Þiir ve Seslendiren: Gia.

Arþiv/ 2018


Sosyal Medyada Paylaşın: