İnsanın Karanlık Yüzü: Utanç, Hayal Kırıklığı ve Göz Ardı Edilen Gerçekler(2)

Son zamanlarda çevreme baktýðýmda, insanlýðýn karanlýk yüzüyle daha sýk karþýlaþýyorum. Hayal kýrýklýklarý, vicdansýzlýk ve göz ardý edilen masum hayatlar… Ne yazýk ki bu görüntüler artýk o kadar yaygýn ki, içimde derin bir utanç ve acý hissetmeme neden oluyor. Bir aile danýþmaný olarak, insanlarýn içsel mücadelelerine þahit olurken bazen dünya adýna umutsuzluða kapýldýðým anlar oluyor. Ancak, tüm bu karanlýk gerçeklerin arasýnda hâlâ bir þeylerin deðiþebileceðine inanýyorum. Çünkü umudumuzu yitirdiðimiz an, insanlýðýmýzý da kaybederiz.

Geçtiðimiz gün sosyal medyada izlediðim bir video beni derinden sarstý. Bir grup genç, yaþlý bir adamla acýmasýzca alay ediyordu. Adamýn gözlerindeki utanç ve çaresizlik kalbime dokundu. Bu, sadece bir video olabilir; ama o yaþlý adamýn yaþadýðý, gerçek bir travmaydý. O an kendime "Bu noktaya nasýl geldik?" diye sordum. Nasýl oldu da bu kadar duyarsýz hale geldik? Bu soruyu hepimizin kendine sormasý gerektiðini düþünüyorum.

Toplum olarak vicdanýmýzý kaybetmemek için birbirimize karþý daha duyarlý olmayý öðrenmeliyiz. Etrafýmýzda yaþananlara kayýtsýz kalmak, aslýnda bir nevi suç ortaklýðýna dönüþüyor. Her birimiz, gördüðümüz haksýzlýklara karþý tepki vermek ve harekete geçmek zorundayýz. Sessiz kalmak, acýnýn ve kötülüðün yayýlmasýna izin vermek demektir.

Geçmiþte yaþadýðým bir olay da bu duyarsýzlýk hissini pekiþtirdi. Bir arkadaþýmýn evindeydim ve televizyonlarda sýðýnmacýlarla ilgili bir haber geçiyordu. Arkadaþým, bu insanlarýn yaþadýðý trajediyi küçümseyen bir yorum yaptý. O an içimde büyük bir öfke ve hayal kýrýklýðý hissettim. Empati kurmanýn, kendimizi baþkalarýnýn yerine koymanýn ne kadar önemli olduðunu o an bir kez daha fark ettim. Ýnsanlýk, baþkalarýnýn acýlarýna kayýtsýz kaldýðýnda en büyük sýnavýný kaybeder.

Bu duyarsýzlýðýn en acýmasýz örneklerinden biri de çocuk cinayetleri ve organ mafyalarýnýn varlýðý. Her gün bir çocuðun hayatýnýn elinden alýndýðýný duymak, insanýn dayanamayacaðý bir acýya dönüþüyor. Organ mafyalarý, masum çocuklarý hedef alýyor ve yalnýzca maddi çýkar uðruna vicdanlarýný kaybetmiþ insanlar, çocuklarýn hayatlarýný karartýyor. Bu korkunç gerçek, insanlýðýn karanlýk yüzünü temsil ediyor. Masumlarýn hayatlarýna mal olan bu düzen, karþý durmamýz gereken bir gerçeklik.

Bir baþka trajedi de yoðun bakýmdaki bebeklerin hayatlarýný kaybetmelerine neden olan "Yenidoðan Çetesi" hakkýnda öðrendiklerim oldu. Maddi çýkar uðruna, hayatta kalma þansý olan bebeklerin gereksiz yere yoðun bakýmda tutulmasý ve sonunda hayatlarýný kaybetmeleri, insanlýðýn ne kadar acýmasýz bir yolda ilerlediðini gösteriyor. Bu bebeklerin, sýrf para kazanmak uðruna yaþam haklarýnýn ellerinden alýnmasý tarifsiz bir utanç.

Bu karanlýk gerçeklerle yüzleþirken, bizler bu olaylara karþý sessiz kalmamalýyýz. Hepimiz küçük adýmlar atarak bile büyük deðiþimlere yol açabiliriz. Bir çocuðun hayatýný kurtarmak için gönüllü olmak, çevremizdeki duyarsýzlýklara karþý bir duruþ sergilemek, toplumsal vicdanýmýzý yeniden inþa etmemizin yollarýndan sadece birkaçýdýr.

Bazen pencereden dýþarýya baktýðýmda, sokakta oynayan çocuklarý izliyorum. Onlarýn neþesi, masumiyeti içimi ýsýtýyor ama ardýndan bir kaygý beliriyor içimde. Bu karanlýk dünyada büyüyecek olan bu çocuklar, nasýl bir gelecek ile karþýlaþacak? Onlarý nasýl bir dünya bekliyor? Bu sorular beni düþündürüyor ve içimde derin bir acý býrakýyor. Ancak, bir þeylerin deðiþmesini istiyorsak, önce bizler harekete geçmeliyiz. Daha vicdanlý, daha duyarlý bireyler yetiþtirmek zorundayýz.

Dünya bazen karanlýk olabilir, ama bizler bu karanlýðýn içinde ýþýðý bulup büyütebiliriz. Merhamet, saygý ve anlayýþla hareket etmek, yalnýzca baþkalarýna deðil, kendimize de þifa getirir. Kapatýlan hastanelerde tedavi bekleyen insanlara, þiddete maruz kalan kadýnlara, geleceði çalýnan çocuklara duyarsýz kalmak yerine, onlara elimizi uzatmak zorundayýz. Vicdanýmýzý canlý tutarak etrafýmýzdaki insanlara da ilham verebiliriz.

Unutmayalým ki gerçek deðiþim, hepimizin küçük adýmlarla baþlattýðý büyük bir hareketten doðar. Bizler, insanlýðýmýzý unutmadan ve iyiliði elden býrakmadan bu karanlýða karþý durabiliriz. Çünkü asýl mesele karanlýða boyun eðmek deðil, ona karþý durmaktýr.

Sevgi ve umutla,
Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)



Sosyal Medyada Paylaşın: