Mahzenimin Kapısı

O, sadece kendime açýlan bir mahzenin kapýsý…
Yanýna geldiðimde, "Açýl, susam, açýl" diye fýsýldarým ve kapý usulca aralanýr.
Anýlarýn ve yaþanmýþlýklarýn aðýr yükü, yüzüme çarpar;
Karþýmdadýr þimdi, içinde kaybolacaðým o "hazine odasý".
Ýçeri girerken derin bir nefes alýrým;
Bilinmezlerin bilinir olduðu, çekmeceleri týka basa dolu,
Mazi masamýn baþýnda oturup yargýç kesilirim.
"Söyle bakalým, sen..." diyerek baþlarým içsel sorgulamaya,
Her bir hatýra, hücre hücre pamuk þekeri gibi erimeye baþlar.

Sebep olduklarým ve sebebim olanlarla dolup taþan bir karmaþa;
Edepsiz lakýrdýlarla süslenmiþ anýlar sarar dört bir yanýmý.
Gerekçeler kýsmý baþlar;
Her biri aðýr asma kilitli sandýklarý açma zamaný gelmiþtir.
Bütün kilitleri açan tek anahtar,
Masum bir fýsýltýdan dökülen "Ama"...

Her gerekçe bir "ama"nýn arkasýndadýr;
Oysa dýþarýda, yüzümüzde hep bir "ama" vardýr.
Anlaþýlan o ki, her "ama" bir alttaki gerekçeyi açmayý saðlar;
Ve bu döngü, sonu gelmeyen bir labirent gibi sürer.
Yeterince "ama" sandýðý açtýktan sonra,
Ýþin "gereði" kýsmýna gelinir.
"Keþke"ler arkasýna dizilmiþ "ama"lar,
Vicdanýmý rahatlatmaktan fazlasýný saðlayan "çünkü" ile bozulur.

"Ben, ...........................tým, ama, ..........................tým...
Çünkü, .......................... ..."

Bu noktalý kýsýmlar, birçok konuda sonsuz biçimde doldurulabilir.
Evet, artýk mahzenimden çýkma vakti geldi;
Birçok "ama", "çünkü" üretecek
Ahir ömrüm, farkýnda olsam da olmasam da...
"Keþkelere" boðulmamak için ne yaparsam yapayým,
Bu gerekçeler ve gereklikler,
Bazen içimde bir uhde olarak kalabilir.
Sonuç olarak, ne kadar "ama", ne kadar "çünkü" ve
Ne kadar "keþke" varsa, hepsini geçersiz kýlacak bir olgu var ki,
O da YAZGI’dýr.
Ve tüm anlaþmalarýn altýnda,
Görmeye gücümüzün yetmediði ilahi bir imza.

Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)
Sosyal Medyada Paylaşın: