Ayazda

Bir þey olur,
hiç beklemediðin bir anda.
Öyle sessiz, öyle derinden gelir ki,
içindeki bir bað kopar,
usulca, kimsenin duymadýðý bir sesle.
Bir "çýt,"
ama o ses, ruhunun derinliklerinden,
dünyaný ayakta tutan o bað,
bir anda elinden kayýp gitmiþ.

Kuþlar…
endiþeyle havalanýr önünden,
tutunduðun gölgeler uzaklaþýr,
hayat bir an önceki gibi parlak deðil artýk;
bulanýr, kýrýk dökük bir aynaya bakar gibi
kendini görürsün orada,
eskiden bildiðin her þeyin gölgesinde,
hatýralar kaybolur, anýlar yitip gider.

Bir gün gelir,
cam çerçeven iner hayatýnýn,
güvendiðin her þey yerle bir olur.
Soðuk bir rüzgar vurur,
öyle sert, öyle sarsýcý ki,
sana dair ne varsa alýr gider,
her köþede hatýralar,
her hatýra bir baþka soðuk.

Bir baþýna kalýrsýn o ayazda,
üþürsün; ne yapsan yetmez.
O soðuk içine iþler,
sarýndýkça daha çok sýzlar,
ve her adýmda canýn yanar,
bastýðýn yerde cam kýrýklarý vardýr,
bir söz, bir bakýþ
kýrýklarýný biraz daha derine iter.
"Dayanýrým," dersin belki,
ama bilmezsin,
bazen insanýn en çok güvenliði,
kendi içinde en çok acýttýðýdýr.

Ama bir yerden sonra,
kalkýp yeniden sýyrýlmaya baþlarsýn karanlýktan,
gözlerini ovuþturup
daha net görmeye çalýþýrsýn.
Kýrýklarýný birer birer toplar,
her çatlaðý sabýrla onarýrsýn,
yeni bir sen yaratýlýrken,
bütün o parçalar arasýnda,
gözyaþlarýnla cilalanmýþ bir varlýk.

Bir sabah gelir,
soðuk ama güçlü,
o ayazla yürümeye baþlarsýn,
hala soðuk, hala sarsýcý,
ama artýk sen de baþka birisin,
o ayazýn içinden geçmiþsindir,
hiç kimse bilmez,
ama sen bilirsin,
yeni bir gün, yeni bir baþlangýç,
bir daha asla yalnýz olmayacaksýn.


Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)

Sosyal Medyada Paylaşın: