ŞİRİN

Þirin’e rastladým gönül daðýnda,
O güzellere has nazý kalmamýþ...
Sorma! Dedi. Ferhat yoktu yanýnda:
Karþýma çýkacak yüzü kalmamýþ...

Yâr yoluna baka baka yorulmuþ,
Yaþlandýkça kâhýr çekmek zor olmuþ,
Dedi ki: Ferhat’ým baþka yâr bulmuþ:
Gönlünde vefânýn izi kalmamýþ...

Nerde bir bakýþa ömür veren yâr
Nerde her zorluða göðüs geren yâr
Gözünü kýrpmadan nâr’a giren yâr;
Þirin’e diyecek sözü kalmamýþ...

Þu dünya sarsýlýp, kopsa yerinden,
Sanýrdým ki Ferhat geçmez yârinden,
Söküp atmýþ beni yâr yüreðinden:
Sönmüþ âþk ateþi közü kalmamýþ...

Sararýp, soldurmuþ zaman yüzünü,
Sildi, arkasýný dönüp gözünü,
De ki: Þirin almýþ kefen bezini;
Gayrý bu dünyada gözü kalmamýþ...

De Hicranî’m, Þirin nasýl dayana,
Sevdamýzý kurban verdim zamana,
Öyle bir baktý ki, son defa bana:
Ýçinde en ufak sýzý kalmamýþ...

Nuriye Akyol
26/7/2023

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: