GÖLGEM OL (103.)

Aðardý tan güneþ sýzmaya baþladý camlardan
Gökyüzü masmavi beyaz mý beyaz bulutlar
Ýçimde garip bir duygu
Anýlar deðil mi insanlarý yaþatan,umutlar gibi
Ne zaman kapatsam gözlerimi
Kulaklarýmda saatin tik,tak sesi
Sanki ayak sesleri gibi
Yakamozlar gibi gözlerin aynalarda yansýyor
Karanlýða göz kýrpýyor
Düþ müydü gerçek mi anlayamadým
Birden bardaktan boþanýrcasýna bir yaðmur
Rüzgarda hýzlandý aðaçlar yerlere yatýyor
Gözlerim duvarlarda,gölgeni arýyor
Aðlamaktan þiþti gözlerim acýyor kirpiklerim
Yanýyor göz bebeklerim
Hayal üstüne hayaller kuruyorum
Keþke diyorum þu an yanýmda olsaydýn
Çok uzaklardasýn eriþilmeyen
Tatlý bir aþksýn derilmeyen
Varlýðýnla huzur bulduðum
Kaybetmekten korktuðum
Sevgine hasret kaldý bu gönlüm
Tutmasan ellerimi tenime dokunmasan
Sarýlmasan da olur yeter ki yanýmda ol
Çýlgýnlýk yapmak istiyorum þýmarýk çocuklar gibi
Yak beni yüreðinde ki ateþle yak kavur
Gölgem ol düþ peþime
Dalalým karanlýk gecenin içine
Kaybolalým



Fatma Ayten Özgün

Sosyal Medyada Paylaşın: