ben yalancý sevmedim.
masum aþklarýn katline,
yürek cinayetlerine,
bez bebek gibi elden ele gezen,
dost ihanetlerine,
þahit oldum, sevgiler boyunca...
sözümden dönmedim,
dönenlerin elindeydim.
gizemler aynasýnda,
yýrtýlan çýðlýklarla,
incitildim, iteklendim.
onlar dönek kaldýlar..
ben yine eski seven,
ben yine eski bendim...
benzemedim diðerlerine.
hiç deðiþmedim
yüreðimden,
düþlü mavilerimden,
sevgilimden,
sevgilerimden,
vazgeçemedim...
nar çiçeðiydi
heyecanlarýn rengi
gözlerin yosun
bakýþlarýn güneþ
her defasýnda
senden kaçtým
sana geldim
kar ayazlarý yordu bedenimi
acýlar saplandý hançer yerine
sancýlý ciðerlerime.
her cemre düþtükçe cana
sýzýlarým yazýldý mýsralarýma
dillere dolandý adým
hoyratça hýrpalandým,
yalnýz kaldým, yasaklandým
vazgeçmedim
sadece sevdim.
adýmca sevdim,
Leyla’ca ve de,
kadýnca sevdim.
günahým buysa eðer
katip yaz:
piþman deðilim!
(Kampüs Günlüðümden)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.