karanlýða kayýp giden bir yýldýzýn gölgesiydim
gün gelip de ýþýðýn nefesi yüzüme üflendiðinde
gökkuþaðýnýn gözlerine vuruldu yüreðim
yeniden sevince umuda yelken açtý
tan yeline asýlý ipek tentenelerim
yeniden ayýn gümüþ telli saçlarýný
taradý ellerim
vaktiyle gözümün ýrmaklarýna hüzün bakraçlarýný salan
onca çileye kedere boyunduruk biçen acýmasýz kader
ölümün kýyýsýnda güneþlenen gölgeme
bir can borçlusun unutma!
…….....
adý bende saklý
matem renkli günlerin kara büyücüsü
ölü mercan mezarlýðýnda tünesin baykuþlarýn
yaðlý urganlara misafirperverlik yapsýn rüyalarýn
yazýldýðým çizildiðim romanýn en kötü kahramanýsýn
seninle bitmeyen bir hesabýmýz kaldý mahþere
hiç bilmezdim
seninle yaþayana kadar kötülüðün renginin gerçekliliðini
hep masallarý süsler sanýrdým sivri burunlu cadýlar
seninle yaþadýðým her anda uyandýðým her günde
“Elm sokaðýndaki Fredyy”nin kâbuslarý
yaþanýrdý biteviye
……
"sarý papatyam" derken
Ýlk karþýlaþmamýzda gülümseyen dudaðýna tezat
soðuk kývýlcýmlar saçan gözlerine baktýðýmda
en güzel maskeni takmýþtýn
unuttun mu?
ne kadar ürkütücü ne kadar da iticiydin
ilk defa o gün korkmuþtu içimdeki çocuk senden
gýybet iftira ve yalan
günahsýz yüreðimin anlayamadýðý ne çok dilin ne çok masken
her gün bir yenisiyle karþýlaþan aklýmýn tüm hipotezleri þaþkýn
tüm denklemleri çözümsüzdü
her aðzýný açtýðýnda
akrepler çýyanlar dökülürdü dilinden
kanardý tüm yapraklarýmýn cidarlarý
her estiriþinde yel deðirmenlerinde
vurulurdu kelebeklerimin
narin boynu
kalbimin aksine
vuran gölgenden çok korkardýn
oysa senin çirkinliðindi sana yansýyan
mercimek tanesini andýran fýrýl fýrýldý zift siyahý gözlerin
herkesi korkutan fettanlýðýnýn cazgýrlýðýnýn gücü yetmemiþti bana
bu seni daha da azgýnlaþtýrmýþtý krizler geçirir bayýlýrdýn
belki gerçek belki numara unuttun mu
kayýp yýllarýmýn ruhsuz belalýsý!
sanma ki gün geldiðinde her þey silinir
gözlerimden akýttýðýn her damlanýn hesabý sorulur
sakýn unutma! seninle bitmeyen bir hesabýmýz kaldý mahþere
................
ayþe uçar
13 /04 /2011