Saçý sakalý aðartan hüzün vardý Dün gece Neyim kimim ben sorusu týrmalarken beynimi Kahrolasý kýymýk kaçmasaydý gözüme hani Sirkeci Garý önünde elim gitmezdi sayfalara
Gidemezdin Cicili giydirip yarýnlarýn annelerini annem demeseydin Ve cebinde Vaterman kaleminle býrakmazdým seni
Neden seversin Nehirleri bu kadar? Ýþte tam burasýný sevdim dediðin Galata köprüsü’nün üstünü
-Anlamam ki-
Doðru, dost güzeli Hasretin irtifasý yüksek En yüksek diyardan geldin O yüreði yüz aðrýtan sevmenle Üsküdar vapurunun alt katýnda Ellerine býraktýn Kopmuþ bileðinle Nehir’e
Komþu Pera’da bir kadýn aðlýyordu Kentin ýþýklarý sönmüþtü
Dedin ya -Eylül’ü yazmak kolay- Sarý yaprak Dört eylül Çizme’de þapka’da aðla Eylül Eylül Eylül Eylül’dü Girdin eve Meþhur camdan sehpanda Bal karasý zifir Koca bir isim Nehir
Ýþte ben o zaman Sakin ve en duru halimle Karadeniz kýyýsýnda baðýrýyorum Aðrý Daðý’na Yüzümde Yýllarýn eskimiþ buruk tebessümü ile Duy sesimi memet Acýn acýmdýr Acýmdýr memet….
Sosyal Medyada Paylaşın:
C.Mıhcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.