bir sabahý daha güneþin ellerinden aldým, sözler dökülüyor göðümden, cümleler yol oluyor, ben üç yaþýmý hoplaya zýplaya yola düþürüyorum,
öyle mutlu, öyle þen, öyle dolu dolu gülüþ, öyle korkusuz çocuk,
sessizliðin içinde kayboluyorum, ne bir týkýrtý, ne bir kýpýrtý, kuþlar kuþlara salýntý,
ben o neþeli sus’u cebime koydum, güne dokunan ellerimi, bir sigaraya verdim, nefesim duman duman bulut ekledi göðüme,
kaybolup yiten yine ben oldum, günler günleri uzatýyor, dünler dünleri diline doluyor, neticesinde buna da ömür diyorlar… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.