TAVŞANKANI...

Afili bir çay çek þuradan alabildiðine
Daðýtmaksa efkârý
Duydun beni usta
Gerçi ben hep kefilim suskuma
Sözcükleri de ince ince doðra
Doðra ki:
Kýymýðý batmasýn güneþin
Doðmalý ki yeniden güneþ acýmla
Özdeþ

Renklerin de haysiyetinde saklý
Karanlýðýn izini sürmek ne demek?
Beyazlýk nasýl ki bazýlarýna külfet
Bak usta:
Gar dolusu yalnýzlýðýn mafyasý
Gör de inanma beklediðime deðdi mi?
Deðecek olsa da gözlerin gözlerime
Tavþankaný çayla büyüt
Ruhunun akýnda saklý
Alnýnýn beyazýnda dokulu
Sevgiyle hemhal bir çeþme ki
Yârin fýsýltýsýnda saklý

Belli baþlý bir hüzün iken
Çöreklenen kalbime
Acýmý muaf tuttum tutalý
Varsýn kimse tutmasýn elimi

Turladýðým kadar makamýmda
Tünediðim kadar þu köksüz aðacýn dalýna
Çöpsüz üzüm de demesin kimse yalnýzlýðýma
Çer çöp biriktiren hangi zalimse
Ýçimi titreten ayýn doðuþunda þavkýnda
Saklandýðým þu pencere arkasý
Yoksa saklý tuttuðum umudun rövanþý mý?
Bir þiir deyip de geçtikleri
Ya da eksik etekli bir öyküdür belledikleri
Hem kan tutar beni
Ne zamanki içsem tavþankaný çayý

Demli acýlardan örülü o girdabý
Ve de o dik yokuþu çýktým çýkalý
Caným çýksýn yalaným varsa eðer ki
Minnet de etmedim edeli
Ederinde saklý kubbenin rengi

Ne esefle yaþarým,
Ne de ayaklarýma dolanýr yalanlarý
Mumlarýn söndüðü bir rakýmý
Bahþedene sevdalý
En münafýk gülüþ iken çizmesini çeken
En derbeder masal
Gardýmý aldým mademki ömrü de yarýladýðým kadar

Kancasý kayýp bir ruh
Salkým saçak tutkularý
Ýçime yerleþti yerleþeli
Tutulan nutkumun da ruhuma batan kýymýðý
Göreceli bir esvaptýr mademki þiir
Kayýtsýz kalamadýðým ne çok insanda mevcut kibir

Baþ eðmediðim kadar zalime
Baþýna buyruk rüzgârý da sýðdýrdýðým kadar içime
Ne ah ederim ne vah
Aþkla kapýþan rüzgâra ettiðim veda
Acýmtýrak bir neþe
Acýnýn külfetinde saklý bin bir hece
Aþ erdiðim kadar þiire sevgiye
Aþýlasý ne çok yol bekler beni

Hummalý göðün
Hurafelerinde saklý iken yerkürenin
Hamt ettiðimle hemhal
Hazzýnda yaþamýn sözcükler bazen baskýn çýkar
Ne nazýna yeterim evrenin
Niyazýmda saklýdýr tüm yeminlerim
Rabbime yürüdüðüm
Gecenin kara koynunda gözlerin
Bürüdüðü ayan beyan nefret ki
Varsýl bir istikamet
Varamadýðým kýblemde kopmadan önce kýyamet

Ne kýymet bilir ahvalim
Ne de gýybeti eksik eder
Havsalamdan taþan yorgun sancýlar
Tevafuk eseri meylettiðim
Göðün kabrinde saklý o temenni
Yaþadýðým kadar
Yeterim kendime
Yâdýnda dünün
Emeklediðim þu zemin

Varsýn soðusun çayým
Varsýn sönsün figaným
Varsýn yanýlayým
Sevdim seveli cihaný
Yarýladýðým ömrün kefen bezi
Kabul ettim artýk yeryüzünün serzeniþini
Ýçime sýðdýramazken bunca hüznü
Efkârý daðýttým bak yanýna geldim geleli
Hem üç þekerli içerim ben sözcükleri

Deminde i mgelerin
Derdimde saklý gölgelerin
Hadi, bir çay daha koy sen masaya
Varsýn kabir azabý çekeyim
Bu yolculukta saklýdýr maharetim
Adý dem soyadý hüzün…


Sosyal Medyada Paylaşın: