MEVSİMSEL GÖÇTÜ

yüreði karalý ,
yüreði yaralý,
sözün taþý,
kýrar yaþý baþý,

bu kulaðýma yapýþtýrdýklarýn,
yüreðime kuþ kondursa,
mevsimler, ilkbahar,
seneler, ilk göz aðrýsý,

bu sarf ettiðin daðlar gibi taþ,
konumsuz, coðrafyasýz, yerine oturdu,
sýrtýma aba,
biraz da kaba olurdu,

birikim çýð, dað, kaleydi,
örttü acýlarýmýn üstünü,
sakladý göz yaþlarýmý,
acýtmýyor artýk, attýðýn taþlar,

þimdi ilk attýðýn taþta
sonra, sonrakinde gözlerim kalýyor,
çýðlar arasýnda,
daðlarýn eteðinde, yürüyorum,

git dedim, git,
hapishanedeki tutuklular gibi,
bir iki volta daha, yürüdüm,
git dedim, git, için içine,

“gitmek “ sadece iþlevsiz bir fiil olur, sesleri yükseldi,
gidemedim, taþlar altýnda,
çýð yürüdü, dað büyüdü,
kuþlara uçmak düþtü, mevsimsel göçtü, çünkü…

Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın: