SEN BAHAR BİTMESİN DİYE KUŞLARI GÖNDERMEYEN ADAMI HİÇ GÖRMEDİN Râzı.
SEN BAHAR BİTMESİN DİYE KUŞLARI GÖNDERMEYEN ADAMI HİÇ GÖRMEDİN
Biliyorum yazdýðým tüm cümlelerin önce bekaretine kastedeceksin...
Gitmeyi unut diye deðil uzun tutuþum veda cümlelerimi ki sen hala çakýl taþý bense keskin çizgilerinle kanatmak isteyen/im yorgun tabanlarýmý
Git! Zîynet diye daraðacýyla süslediðin gerdanýný tekrar sermeden dudaklarýmýn önüne Yani bir tam gün daha seviþip dikiþ tutmaz bir hatýra daha eklemeden tenime Kalýrsan yer ismi vermeden ve yüzüme teblið etmeden yine sürgün düþüreceksin gözlerimden
Sen saçlarýna dokunurken masal anlatan adamý hiç görmedin
Yaðmura kalma! Bu topraklarýn göðsünde uzunca bir süredir nâkýstýr yaðmurun cilvesi zaten bu yüzden çiçekler küskün ve kokularý teninden tecrit edilmedi mi? Býrak birbirine karýþtýrmayý renkleri cemrelerin sütünden nasiplensinler yoksa çelimsiz kalýr da baharýn fýrça darbeleri üzerine kalýr cürmü tekzip de edemezsin delil getirsen de bildiðin âyetleri
Sen bahar bitmesin diye kuþlarý göndermeyen adamý hiç görmedin
Git! Masal bellediðin uzaklara Kolluk kuvvetleri zamansýz ve ayarsýz yakalayýp tekrar gamzelerine sürmeden buselerimi
Sen kuruyup kalma diye köklerini sabýrla besleyen adamý hiç görmedin
Yol ortasýnda yürümek sevdasýna düþmüþ adýmlarýmý anonim bir serzeniþ sayýp zülüflerine asmadan ve hazýrlýksýz yakalandýðým paragraf sonlarýnda kanattýðým yaralarýmý sahte tebessümlerinle sarmadan git! Bu þehir saklayamaz artýk ayak izlerini ve dayanamaz sivri topuklarýna da kusar rujunla oynaþmýþ izmaritlerini
Sen dualarýnda isminden baþka konuþmayan adamý hiç görmedin
Git! Muhbir deðilken kalem satýr aralarý henüz tekinken ve veresiye seviþmelere yanaþmazken adýný alýp götür dilimden Yüzüne bakmadýðýn þiirler nereye gömülürler merak etme Bilirsin kenarýndan katladýðýn gecelerin solgun yüzünde mezar yeridir bileklerim
Sen gözlerine bakmadýn diye boynuna ismini geçiren adamý hiç görmedin
Git! Baþtan çýkaran ritimlerinle saldýrýp notalarýn mahremine türkülerle aramý açmadan ve makyajlanmýþ sesinle sahneye çýkýp mýzrabýn aðzýný bozdurmadan
Sen yalnýz kalma diye gölgesinden vazgeçen adamý hiç görmedin
Vaktin tenhasýnda rencide ederek ayýn þavkýný koluna takmadan Günün mahmur yüzünden rýzýk toplayan telaþlý kanatlarý acele koparmadan
git!
Sen her þiirin sonunda eceli bekleyen adamý hiç görmedin
Arþivden... Özgür SARAÇ/Râzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Râzı. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.