İNANIRIM BAK .(77.)

Gecenin zifiri karanlýðýnda
Kör olasý hoyrat duygularýmla
Uyuyamadýðým uykularýmda
Seni düþünüyorum biliyor musun

Bir çocuðun bakýþlarý gibi masum bakýþlar
Ýnce bir yaprak gibiydi saçlarýn tel tel
Bahar rüzgarlarý gibi efil efil
Hep böyle kaldýn aklýmda biliyor musun

Azar azar bakmýþtým gözlerine
Azar azar sevmiþtim seni
Birden gitmeye kalkarsan
Dayanamam diye hasretine

Yokluðun canýma yetti
Kekik kokulu saçlarýn geldi aklýma birden
Çektiðim acýlar son bulsun koynunda
Sevmeyi sevgiyi unuttum sevgi sahi neydi

Dilimden düþüremediðim bir þarký
Seni severken sensiz olmak
Nefes almak deðilmiþ yaþamak
Hasretin kurþunlarý ile delik deþik ruhum

Durup dururken içimi eriten bakýþlarýnla bakma
dayanamam
Senli hayallere dalarým sonra
Gülümsetme beni boþ yere
Yazýk deðil mi bana inanýrým bak

Karanlýkta kalan ruhumu aydýnlatan sen
Bana bakan gözlerinle seni gördüm karþýmda
Ruhumu okþayan sözler söyleme ne olur
Hele hiç caným deme bana
Benim ki de can inanýrým bak


Fatma Ayten Özgün



Sosyal Medyada Paylaşın: