BU GÖZLER HEP AĞLADI (71.)

Seninle birlikteliðimize kurmuþtum dünyamý
Seninle bezedim gönlümün aþk bahçesini
Sabýrla hep yollarýný bekledim
Esen rüzgarlardan diledim seni

Acý çekmek nasýlmýþ nereden bileceksin
Uykusuz ve yorgun adýmlarýmý
Hayalinin izinde hep sana sürükledim
Hatýrladýkça hala sýzlar yüreðim

O haþin sert bakýþlarýný
Ellerimi tutup okþayýþlarýný
Canýma can katýþlarýný
Ben seninle yaptýðýmýz sohbetleri özledim

Yazdým çizdim þeklini
Kimseler görmeyecek kimseler bilmeyecek
Þarkýlarda þiirlerde anlatacaðým seni
Yüreðimde saklýdýr yerin

Aðýr aðýr gün dönerken geceye
Gökyüzünü kara bulutlar sardý
Ne geceyi ne güneþi istemiyorum
Ne yýldýzlar lazým bana nede gökyüzü

Sence aþk ne demek
Yüreðin kor gibi yanmasý mý
Hiç bir zaman gülmemiþ sevenin yüzü
Nasýlda özledi bu yürek seni

Sen aþký ne sanmýþtýn ki
Bir kalp ki için için yanar derinden
Beni düþünme diyorsun
Sana hayýr gelmez benden diyorsun

Bu gözler gece gündüz aðladý
Tenini okþamak geldi içimden
Diz çöktüm oturdum dizin dibine
Dokunmak istedim narin tenine
Dokunamadým



Fatma Ayten Özgün




Sosyal Medyada Paylaşın: