gökyüzünün
asma katýnda aðzý týpalý güneþin
sayýsýz kasýrgalarýn ardýndan durulmuþ rüzgârlar
zamansa tüm zulümleri silmiþ
desem de
palavra
güneþ açmakta gecikirse
evrenin kekeme kuþlarý can sýkýntýsýndan ölür
toprak korku yaþar tüm aðaçlar siyahi kan kusar
yaþam ablak yüzünü devirir bulutlarýn
ve daðlarýn ötesine
çilekeþtir artýk her þey
kýzýl kýzýl uçurum kaktüsleri açar avuçlarýmýzda
kurtlanýr aklýmýzýn karanlýk eteði ne sevinç kalýr ne umut
korku tulumlarýný giyinmiþ gölgeler sarar dört yanýmýzý
söylesene sevgili tikleri artan kalbimizse
oldu ki - iki yaban armuduna dönerse
kekremsi ve ekþi
yine de
kalplerimiz birbirine kucak açar mý
mesela ayný hevesle ayný aþkla sarýlýr mýyýz
þiirler döktürür güller açtýrýr mýyýz susak gönüllerimize
nazlý iþveli oyunlarla renk katar mýyýz
sevdamýza
dünyanýn azgýn çýrpýnýþlarýný
hýrçýn dalgalarýn dev boyunu kim bilebilir
yaþam sular altýnda kalmadan paydos zili çalýnmadan
zaman bizi çürümüþ aðzýyla yutmadan
aþk bizi yoklukla kahretmeden
gel birbirimizi yok saymaktan
uzak uzak sevmekten
vaz geçelim mi
iþte oradasýn
bense buradayým hodri meydan
zaman az önümüzde felekse ensemizde
aþkýn en kederli en kýrýlgan yerinden yeniden doðup
yeniden çiçeklenelim mi
ya da
içimde ufak ufak filizlenen binbir þüpheye ve kuþkuya
kulak mý vermeliyim
çünkü beni en çok "seni seviyorum sloganlarý"korkutur
................
ayþe uçar
16102024
16:48