uykusuz kalktým yürüdüm
içimde ne varsa döktüm yollar incindi
o kadar uykusuz ve bitkindim ki
iki aðaç öteye
gidemedim
zihnimin tüm karmaþasýný yýlgýnlýðýný aldým
orada görklüce oturan çýnarýn dibine býraktým
saðýma baktým soluma baktým
Allah’tan kimsecikler yoktu
hemen üzerimde bir arýnma
ruhumda bir hafiflik kalbimde bir naiflik hissettim
ama dizlerimde tortulanan yaþam aðrýsý
yok! yok! yaþam çýbaný ayný yerde
baðdaþ kurmuþ oturuyordu
bu duruma biraz hüsran
yüklendim
gözlerim
uçan kuþlarý arandý yardým çaðrýsý ister gibi
ne yazýk ki gök boþtu çýnar aðacý da
içimden tabi dedim daha saat çok erken
rüzgâr sert hava sert güneþin çýkmasýný
havanýn yumuþamasýný bekliyor
olabilirler
bu yürüyüþ
kendimden kaçýþ olabilirdi
olmadý yine kolayca kendime yakalandým
benden baþka çýnardan baþka yoldan baþka
bir Allah’ýn kulu yoktu
vazgeçtim
her þeyden kaçýþtan bile
dönüþ yoluna aðlamaklý bir göz býraktým
çok tuhaf yolun yedeði de önüme sürülmüþ gibi
yürüdükçe yol uzuyor uzadýkça geriliyordum
yay gibi
tuhaf ki tuhaf fýrlatýlacak bir ok bile yokken
neyse
yolun kavþaðýna vardým dayandým sonunda
ama gözlerimin sulu zembereði boþaldý
çaresiz hissettim deliler gibi aðlýyordum
saðanak saðanak dökülüyordum
kaldýrýmlara yollara
gri taþlarla döþenmiþ
kaldýrýmdaysa iki karýnca vardý
hayret yalnýz deðildim karýnca bile olsa
üstelik karýncalar hop hop zýplýyorlardý sevinçten
oley! oley! yaðmur yaðýyor
dercesine
bense sessiz sessiz
hem aðlýyor hem seyrediyordum
yolsa uzayýp uzayýp gidiyordu önümde kaygýsýzca
içindeki yalnýzlýða davetiye çýkarýr gibi
orada öylece
boðazýna kurþun sýkýlmýþ biri gibi boðuluyordum
sadece boðuluyordum iþte
.................
ayþe uçar
15102024
11:42