Ben fenâ yolundaki yolcunum ayaklarýma deðen dikenler küffardan deðil, mü’minlerin güllerindendir ki o güller, hasretimi artýrýr, yolumu uzatýr, belimi büker
Bu yoldan giderken ellerimi sana uzatýrým Nâkýs bir kullukla kâh yürür kâh sürünürüm Fakat bazen gidemem bir adým bile ne olur dindir ýstýrabýmý rabbim
Gizli kalmýþ kuytularda bir dost eli çýkar da tutar gönlümün yarasýný sarar dedim senden ötürü sevdiðim, sevda dediðim nerede þimdi bugün aþkýna ram olduðum
Bir yoldayým ki beni ancak ahiret doyurur baþýmý kaldýramam bu yüzden huzurundan ne yana dönsem bir kahýr var Allah’ým, içimin yangýný, rahmet yaðmurlarýnla söndür ey yaradan!
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.