hoþ geldin karanfil
güne iþlenmiþ sararmýþ yaprak gibisin
ellerin sahil boyu sazlýk içi dolu katmerli sýzý
dudaklarýnda ufalanmýþ bayat ekmek kokusu
belli ki içinde biriken toksinleri
atamamýþsýn
fazla gerginliðe mahal vermemelisin
yaþamýn görevi drama yaratmak alýþmalýsýn
oysa annem bize oyunun kurallarýný öðretmiþti
gecenin karanlýðýný gündüzün aydýnlýðý ile çarpýp
içimize doðan ýþýðýn gizini çözmesini öðretmiþti
göðe mendil baðlayacak kadar cüretkar
çýkmaz yollarý açacak kadar sezgili
korkularý yerinden sökecek
kadar diþli
o l a c a k -týk týk týk
üzgünüm karanfil annem yok gitti
senle ben noktasýna virgülüne kadar yorgunuz
düþlerimiz týka basa hüsran eþelenmiþ toprak
saðýmýz solumuz yaþayan ölüler
her gülümsemeleri
çürük diþler duraðý
nereye varsak nereye otursak oradalar
ölüm ve kin kusuyor sapkýn soluklarý
herkes birbirine yürüyor kan ve vahþet yaðýyor topraktan
çýldýrmýþ karanlýk ne bulduysa ne yakaladýysa
örtmüþ üzerlerini göz gözü görmüyor
gel hele sakinleþ
otur þuraya istediðimiz ne soralým kendimize
kazasýz belasýz bir ömür mü yoksa heyecaný tavan yapmýþ
bizi peþi sýra sürükleyen bir aþk mý
bugün uyumayalým karanfil
kristal yüklü bir geminin ýþýðýnda yýldýz yarýþtýralým
senin yýldýzýn benimkini geçerse kaygýlarý kederleri
bakýr tavýnda dövelim
benim yýldýzým seninkini geçerse her þeyi boþ verelim
elleri yalnýzlýða bulaþmýþ evlerinde uyuyan kimsesizlere
yaþlýlara ve hastalara neþeli þarkýlar söyleyelim
vokalist olarak mahallenin tüm kedilerini
toplayalým
sonra annem için bir þiir
bizim için bir masal yazalým gündüz kuþlarýna verelim
yollar aydýnlansýn daðlar çiçeklensin asmalar üzümlensin
velhasýl sen bana hep iyi geliyorsun karanfil
bak radyoyu açtým babamýn sevdiði türkü çalýyor
uzatýp ayaklarýmýzý dinleyelim
"Ahlatýn baþýndayým On altý yaþýndayým"
...........
ayþe uçar
14102024
10:27