DÜNYA GÖZ BEN KİRPİK
bilmiyordum ki vakit ne vakit,
uykumu sallanýyor,
uykusuzluk mu,
ben mi uyurgezer dünya mý,
kahve makinesine bir günaydýn çaktým,
belkide sadece tuþuna bastým,
dertlerimi de kulpu kýrýk fincana döktüm,
bir de fýsýr fýsýr nefeslenen küllü izmarit yýðýnýna bir çift aðlayan göz býraktým,
havada soðuk bir karartý,
hangi yöne dönsem,
kara kýþ baðýrýr,
korkup gökyüzüne bakarým,
sanki o parlayan yýldýzlar,
korkma ben buradayým diyor,
ya da sadece ben diyorum,
hayalin hayali iþte,
ben neredeyim,
ne kýþ bahar,
ne bahar kýþ,
hangi mevsimin ýtýrlý bahçesiyim,
týlsýmlý bir ses duyarým uzaklardan,
ya da sadece uykunun uykulu çalar saati,
bana uyan uyan!
kanatlarý kýrýk,
ömrü çürük,
ezan sesi gelir öyle inceden inceye,
dünya göz ben kirpik dolanýrým,
nereye ya da ne zamana,
elim elinde kulaðýn sesimde,
bana bir annem olsun yeter…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.