Düello

ý
bilsen kaç kez izledim baþ rolü bize verilmiþ
o veda sahnesini
ve her izlediðimde
dudaklarýma nasýl batýrdým diþlerimi

dün gibi hatýrlýyorum
sondan bir önceydi
býyýklarýndan buz sarkan bir Ankara akþamýydý
hüzün tenhasýydý þehir
in cin top oynuyordu ýþýltýlý caddelerde
her zaman cývýl cývýl olan o kafe
sus pus olmuþ
en müdavim müþteriler bile erkenden gitmiþti evine

ýý
kadrajda eskitme bir masa
masada birbirine t’uzak iki el
masada çýðlýk çýðlýða iki suskunluk
masada içilmeyi unutulmuþ iki soðuk çay
masada yarýlanmýþ iki paket sigara
kadrajýn dýþýnda kalsa da
kopacak fýrtýnanýn farkýndaydý o yaþlý garson
leþ gibi ayrýlýk kokusu vardý havada

aptalca bir iyi niyetti
bu fýrtýnayý bir yaz yaðmuru sanmak
ve, her bir saniyesi ayrýlýða kurulmuþ bu buluþmadan
bir kavuþma ummak
iki sevgili deðil
düelloda birbirinin açýðýný kollayan katiller gibiydik
ölüm kusmaya yeminli iki Smith Wesson’du bakýþlarýmýz
küçücük bir gülücük yetecekti yeni baþtan baþlamaya
biz tebessümü bile kurþuna diziyorduk

ýýý
sen kiraz çalýðý dudaklarýna müstehzi bir gülüþ takýnýp
bir çöl meleði gibi siyah sürme çekmiþtin
b’ela gözlerine
bir zaman sýrtýma kan vadileri açtýðýn týrnaklarýna
kan kýrmýzý bir oje sürmüþ
okþamayayým diye
saçýnýn tel çit çekmiþtin her bir teline
birlikte aldýðýmýz yüzüðü bir çýkarýp, bir takarken o zarif parmaklarýna
nasýl maðrur
nasýl ölümcül
ve nasýl þýktýn bir katile göre…

bense aptal aþýk
yan yana gelmesinler diye gölgeme bile barikat kuruyor
sen bakma diye mayýn döþüyordum isli gözlerime
kadrajdaki o kanlý veda sahnesine
kendimce hafifletici sebepler arýyordum
lirik bir þiir ya da küçük bir gülüþle
yeniden baþlamayý umuyordum
ki ben…
içinde sen olan en kötü rüyayý bile hayra yoruyordum

ýv
anason kokulu þarkýlar dökülürken müzik kutusundan
birden kül tablasýnda hýrsla ezip sigaraný
depresyon topuzu baðladýn saçlarýný
doðum gününde aldýðým kül rengi fularý baðlarken zarif boynuna
pür telaþ kalktýn masadan
ve…
öpülmeyi unutmuþ dudaklarýnýn paslý namlusundan
kýzgýn bir “hoþça kal” sapladýn göðsüme

birden çatýrdamaya baþladý þehir
birden kýrýldý zamanýn gümüþ kanatlarý
birden döküldü aynalarýn sýrrý
kadavranýn üstünde unutulmuþ tabut gibi kalakaldým
sanki birileri odun attý cehenneme
ya da…
sen cehennemi býraktýn içime
gittin iþte…
iþini bitirmiþ Azrail gibi sessizce

v
a benim huysuz leydim
a benim çingene klarnetim
bir þarjörü boþaltýr gibi boþaltýrken ömrüme hasreti
öyle ayrýlýk bürümüþtü ki gözlerini
görmedin içimde kopan kýyameti
görmedin avucumda sýmsýký tuttuðum mermileri

hiç bir zamanda bilmeyeceksin
o düelloya, benim boþ bir silahla gittiðimi





Sosyal Medyada Paylaşın: