Kara Kedi...

Bir zamanlar
içine gökyüzü sýðan yüreðim
þimdi kanatlarý kýrýk bir kuþ


rüyasýz bir sabaha daha uyanmýþ gözlerim
Kýz kulesi yalnýzlýðým komodin üstünde
gri bulutlar yaðdý yaðacak
vapur düdükleri
martý kahkahalarý
insan gürültüleri
fonda Nil Burak
’’yalnýzým ben çok yalnýzým’’


býyýklarýnda güller açmýþ kara kedi
aralamýþ patilerin cennetin kapýsýný
bakýþlarýnda Daisy’li düþler
aþk var gerçekten diyorsun
siper al
terlik geliyor kafana birazdan


mevsimler de deðiþmiþ insanlar gibi
ne gecem belli ne gündüzüm
sevme kimseyi diyorum kendime
aþk, acý rengini kuþanmadan gelmez kapýna
yüreðimdeki kilidi bir daha yokluyorum telaþla



sözlerimi hiç dinlemedin
ah kara kedi
gittin aþk þiirlerinde gezdin durdun
sonuç nurtopu gibi bir Daiy’miz oldu
hey dur
basma þiirlerimin üstüne
çekiþtirip durma i mgeleri saða sola
ikinizi de bir sandýða koyar
býrakýrým boðazýn serin sularýna


kahvaltý yapmak gerek þimdi
bir kaç zeytin biraz peynir
bolca güneþ ýþýðý iki dilim umut
bir de insanlýk demini alýrsa
tavþan kaný sevgi saygý
ne dersin güzelleþmez mi dünya

çok üzgünüm kara kedi
papatya býrakmadým daðda bayýrda
ünlemleri kaldýrýp attým çöpe
cevapsýz sorularý gömdüm en yakýn mezarlýða
sonbahar yapraklarý gibi
býraktým kendimi bilinmezlerle dolu bir akýþa

oysa içten tebessümlere
sýcacýk bakýþlara
gönül okþayan sözlere
dünyalar verilmez mi kara kedi

bakma bana öyle
dünyanýn bütün ýþýklarýný yaksak
aydýnlanmaz içlerimiz
bildiðimiz sokaklarda kaybolmuþ
gölgemizden bile korkar olmuþuz
denize açýlan tek bir pencere kalmamýþ ruhumuzda
her gün bir öncekinden yorgun
sabahlara uyanýyoruz
yýllardýr ayný þarký
ayný cýzýrtýyla dönmeye devam ediyor pikaplarda

hani ’’dünyayý güzellik kurtaracak’’tý
hani ’’bir insaný sevmekle baþlayacaktý her þey’’
baþaramadýk kara kedi

suya yazýlan yazýlar okunmuyordu
unuttuk


bütün parantezleri imha ettim
sen benim gülümseyen çocuk yaným
sen yarýnlara dair umudum
sen çiçeklenmeye devam eden tek dalým
kara kedim

artýk vedalaþalým mý...






Gia.

Sosyal Medyada Paylaşın: