ALLAH'A EYİL...
Davullar vurmuyor, borular suskun,
Ne toy var, ne þölen; çeriler küskün.
Otaðda Hakan yok, baþ öne düþkün.
Gökler tutuþuyor, yer kapkara is,
Nereye dokunsam, pislikten de pis.
Zaman, mekân yaslý, etraf koyu sis.
Bin tamirsiz zaaf, direnen kuþku,
Nerde milyonca baþ, o asil coþku?
Tünele sokulduk, arama muþtu.
Bilmem kim sindirir bu kara taþý?
Dünden çok acýyor yaramýn baþý.
Tutmaz bundan böyle bu yara aþý.
Kurt yedi yýllarca içimden beni,
Yeniler eskidi, eskiler yeni;
Dirilmedi Türk’ün ruhu, bedeni.
Yeni bir diriliþ arar ruhumuz,
Yine Türklüktedir beklenen rumuz;
Saðlam tut, yaþasýn þanlý ordumuz.
Ordu Millet varsa rahat yaþarýz,
Düzen bozulursa çabuk þaþarýz;
Her zorluðu ancak böyle aþarýz.
Türk Milleti, bozma millî düzeni,
Korkarým zor günler bekliyor seni;
Kanýn tutuþtursun sendeki Sen’i.
Milletini çok sev, kula kul olma,
Aç kal, ancak haram pula satýlma,
Vatansýz, soysuza sakýn kapýlma.
Þöyle dön kendine, Türklüðünü bil,
Sakýn baþka yöne gösterme meyil
Hak’ka koþ, sadece Allah’a eyil...
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.